SENSİZLİĞİN ÇEKTİRDİĞİ
SENSÝZLÝÐÝN ÇEKTÝRDÝÐÝ
Kalbimi boþluða hapsettiler
Gözlerimi sonsuzluða kilitlediler
Ruhumu ayýrdýlar bedenimden
Beni sensizliðe sürüklediler
Tüm senleri benden elediler
Hatýralarým öksüz kaldý
Iþýðý güneþten elediler
Gündüzlere karanlýk bastý
Yalnýzlýðým sensizliði dansa kaldýrdý
Acý ve hüzün ’terkediliþ’ þarkýsýný mýrýldandý
Gece aðlamaklý gözlerini sakladý benden
Tüm þehir yalnýzdý ve aðladý halimden
Saat dipsiz kuyuyu karanlýk geçiyor
Gitme vakti geldi diyor kaldýrýmlar
Cansýz bedenim yavaþça yerinden kalkýyor
Gidebildiðim yer kadar benim tüm uzaklar
Yollarýn her biri düþman sanki bana
Aynalarda gizli belki azrailim
Nefesim bile acýtýyor içimi
Gözlerim nefret kusuyor karanlýða
Ýnan gücüm kalmadý artýk sana
Deniz kucak açtý bana bu defa
Hafifledi,huzur buldu bedenim yavaþça
Bensiz dünyanda artýk mutlu yaþa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.