sýratýma kurulmuþ kirpiklerinden
cennetime düþer gözlerin
bir hayal-i muamma mý gördüðüm yoksa
yüreðimi yakan ateþi mi? sevdiðim
uçurumlarýndan ittiðin sol yaným
muþtu böceði bekler koyaklarýnda
sanrýlarýmýn can damarýnda titrer bedenim
sensizliðinde yok olduðum meþru günlerin
tadý yok pýnarlarýmdan akan mey-i þerbetin
sen yaþam çiçeðim,
seni hep seveceðim.
yasaklý þehrimin asi ceylaný
kekik kokulu yaylalarýnda kurdum otaðýmý
yýllarýn sancýlarý yakar ayak izlerimi
ve ben
sabýr tozu sürdüm yýllarýn alýn yazýsýna
tarihi yek baþtan silip
yine seni seveceðim
þu, cihaný devranda
bir sen,
bir “sen” içirdin bu “yüceliði” yüreðinle
çýksýn gözlerim yerinden seni görmeyecekse
lal olsun dilim sevmeyecekse
aldýðýn “nefesinde” boðun beni
seni, senden çok seveni…
kýr, bildiðince istediðin yerden kalbimi
of… bile demeyeceðim.
öyle bir yangýn
öyle bir sevda
öyle bir aþk ki!
mahþerinde öleceðim…
Hikmet ÖZKUL