* Mona lisa *

Sen miydin, uçsuz bucaksýz gemilere yelken açan
dudaklarýnda firuze bir ýslýk
huysuz bir maviden süzülüp geliyorsun
kýraðý düþtü akþamlarýn
hüzzam bir makam içindeyim,
bir piyano yaralýyor gövdemi;
dökülür naðmeler aðýtlardan
birden sen gelirsin aklýma,
bir þamar gibi olur saçlarýnda sokaklar.



Köþedeki evin,
duvarlarýna yapýþtýrýlmýþ yýrtýk bir resim
hangi göz hangi yüz Mona lisa
hadi çekil þimdi, kýyýlarýmdan
döndüðün sahillere yakýþmýyor sensizlik
titriyorsun üþüdün mü? bakýþlarýn yalan söylüyor
hadi gel,
sen beni gökyüzüne çiz, ben seni Akdeniz’e
aman derim sessiz ol, Ege duymasýn.



Çok oldu... budanmýþ bir adak aðacýyým
çiçek açmayý çoktan... unutum
kar yaðdý üstüme, ayazlara tutundum
heyyy diyorum, bir nisan sabahýnda
yaðmur bulutlarý ha geldi, ha gelecek
yedi yaz yedi güz geçtim divanýndan
ne ettiysem, terketmedi sevdan beni.



Yalnýz seni sevdim/ dilimde son duamdýn
hep derin sular da yüzdüm
tuzaklarým da, yüzgeçlerim de oldu
heyy benim içimde sönmeyen, kor alevim
git, yolun açýk olsun
sen beni düþünme, bundan böyle
senin olduðun kentler de,
ben hiç görünmeyeceðim.




Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
9.1.2011
Saat:19.10

Sosyal Medyada Paylaşın: