Ey hayat,
Hiç inkar etmedim.
Nankörlük etmek istemem.
Kana,kana içtim suyunu,
Doyasýya yedim ekmeðini .
Bahçelerinden güller derledim…
***
(Hesabýný da verdim
Her santimetre karesinin….)
***
Ya sen ,
Sen ey hayat!
Bir verirken,hep beþ almadýn mý?
Bana dünyayý küstürdüðün zaman,
Renkler solar,kokular silinirdi.
Çakýr ayazda
Akrebin zehri olurdu her þey….
Derin iç çekiþler ve keþkeler
Esir alýrdý uykularýmý.
Tebeþir kokan ellerim,
Lal olurdu alýn yazgýmda.
Bazen de ben küserdim dünyaya.
Yalnýzlýðýn canhýraþ çýðlýklarý
Zamanýn dipsiz kuyusunda yankýlanýrdý.
Yalýnayak isyanlarý,
Çýplak direniþleri düþünürdüm
Bir münzevinin hiçliðinde…
Akþamýn mor gölgesi var
Sunak taþýnda.
Tanrýçalar çetelesini tutsa da
Ýtirazýn manifestosunu yazdým.
Var mý öyle boyun uzatýp
Sýrayý beklemek?
O kadar kolay olmayacak.
Oysa insanlýk,
Ýsyanlarla tarih yazdý…
Ben de isyanlardayým,iþte…
Fesih Çelik-01.01.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.