yeþile çalarken despot dünyanýn iyeliði
hýrkasýz bir istila düþer kibirsiz avuçlarýn çizgilerine
basit bir terennüm bozmasý sayýlsa yine de
her yanýndan sarmýþtýr gidecek yeri yok yalnýzlýk
þah demiþtir son kere özlem sevdiceðine öksüzce
ardýþýk sayýlar gibi artarak vurur günler
farkýndasýz bir sevdanýn külleri düþerken üzerine
deðmeyin yakar! replikleri hala zihinlerde uçuþur
yanmaktan nasiplisindir de doludizgin
umudun ipleri sýðmaz ellerine
bir ucunu boþluða sallanmýþsýndýr hayli bezgin
ama yine de var gücünle çekersin hani aleacele
hafif tereddüt konmuþ bir sevinçtir belkilere yaslý
hani en güzel umuda dair güler insan deðil mi
bu kez boþ gelmeyecek gelmemeli...
ama...
hangi kelime doldurur ki;
o üç noktadan sonraki boþ repliði...
biraz inat, biraz da verirsin haklýlýklara
bu kadar üst üste konarsa hata
dünya kurulu bir düzen, insan da makinedir aklýnca
tüm pusulalar kuzeyi tanýr oysa
tüm makineler de verilen görevi
insansýn iþte fiþin çekilene kadar!
ama...
insansan ve sevilerse bahsi mevzu
bir tarafýndan deðer mutlaka
teþbihte de hata olur olgusu!
bir eziklik türküsü
ya da bir filozof repliði kaldýrýr düþtüðün yerden
öyle ya;
insan kendinden baþka her þeye yabancýdýr doðrusu...
hiç farketmezsin
rüzgârýn konuþtuðu anlarda damlar hüzün gökyüzünden
neredeyse tüm zaman mavidir ama hiç farkedilmez
hani ayrýlýk öldürmez aslýnda ayýltýr derler!
iþte gözlerinin beyazý o rengi soluduðunda
akýlda kalan üzerine deðen ve bir daha hiç çýkmaz gri bir lekedir
suni teneffüs bile fayda etmez iþte bazen
çünkü bazen teneffüs zilleri hiç duyulmaz
ya da çok uzundur beklenildiðinden...
ayrýlýða dair tümceler sayýklar durur dilinin tükürük boþluðunda
bir devinimsiz yürüyüþtür iþte o zaman beyninden ruhuna tek sýra
kýrýlmýþtýr yine kuvvetinin gücüne dayanak bastonu
zaman geriye dönebilse
geriye yaþamak mümkün olsa bir kere
ama...
hüzün boþluðuna göðüsten süzülür grimsi gamlar
ucunda deðdiði yeri yýrtan kanatan çiviler gömülüdür
ayrýlýk da bir gri saðanaktýr
bir ömür hiç farkýnda olmazsýn renkli hikayelerin
ama nedense
düþler çamura bulaþtýkça zihin problemleri çözülür
öyle ya güneþten kurtulursa, renkli gözlükler
kýrýlýrsa umudun camlarý, hesapsýz
dünya siyah beyaza bürünür ve gri görünür...
mesela fýrtýna gibi...
iyi bir ihtimalle on yýlda bir kere görülür
kalýcý izler býrakanlar daha iyi hatýrlanýr ya daima
insan da kötü anlarý daha iyi hatýrlar
mutluysan iyiysen bu sendendir kuþkusuz
býçak hani sen istemediðin zaman kestiðinde kötüdür!
’’hani devlerin aþký büyük’’
büyük daðýn kýþý da en büyüktür
iþte;
ayrýlýk bir kere yaðar göðsüne, ama seli önüne çýkaný götürür...
dedim ya;
insan en güzel umuda dair güler
o umut sönerse her rengi gri görür...
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.