Karanlýk hep gece midir? Karanlýk... Ruhumun karanlýðý... En güneþli günü bile zifiri karanlýða çeviren karanlýk... Sabahý gece yapan o çýðlýk! Kalbimin çýðlýðý. Artýk her þeye ’Yeter!’ diyen o acý ses..! Gönlümün gözyaþlarý aktýðý yerde göl oluþturdu bilir misiniz? Sabahlarým en karanlýk gündüzüm oldular. Bazen kalbimin gözyaþlarýyla suluyorum mutluluk meyvelerini... Yeþeriyorlar, solmamasýna... Acý bir çýðlýk daha... Ve yine karanlýk her yer! Ruhumun karanlýðý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
bs_clk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.