Al Beni de Efendim
Þu kederli gönlümüz hülyalarla avunur,
Al beni de efendim gözüm gözüne kurban.
Zavallý garip baþým hasretinle dövünür,
Al beni de efendim yüzüm yüzüne kurban.
Yýllar var ki ayrýsýn vatanýndan yurdundan,
Gel de, geleyim artýk bende senin ardýndan,
Yaprak gibi sarardýk bu hasretin derdinden,
Al beni de efendim dizim dizine kurban.
Geceleri rüyamda, gündüzleri aþýmda,
Seninle mana bulur, baharým da kýþým da,
Hangi yöne gittiysem hafakanlar düþüm de,
Al beni de efendim özüm özüne kurban.
Emanet ettiklerin namusumdur arýmdýr,
Senin derdin bilesin benim ahu zarýmdýr,
Acýlarýn, sevincin benim öbür yarýmdýr,
Al beni de efendim izim izine kurban.
Aðaçlar çiçek açtý, kuþlar yuvadan uçtu,
Bilmiyorum gideli daha kaç mevsim geçti,
Sensizlik ikliminden nice yiðitler göçtü,
Al beni de efendim sýzým sýzýna kurban.
Gözlerimiz yollarda, kulaðýmýz sesinde,
Çýkýp ta gel ne olur bayram arifesinde,
Tüllensin hayalimiz o amber nefesinde,
Al beni de efendim sözüm sözüne kurban.
Gül dalýnda, bülbülde cismini görüyorum,
Gönlümü nakýþ nakýþ sevdanla örüyorum,
Günden güne eriyip, özlemle kuruyorum,
Al beni de efendim közüm közüne kurban.
23.01.2010 Kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.