Gözümün Önünde Öldürüldüm...
Hep "oluruna býrak"larda kaybettim ben seni
Peþinden koþmalarda yitirdim Bizi.
Hep yalnýz sildim koþmaktan geriye kalan isli terimi.
Ter miydi gözyaþý mý kestiremedim tabi.
Terimle karýþmýþ yaþýmla, göz pýnarýmda nefessiz býrakarak öldürdün Beni.
Þimdi otopsiye ne gerek var?
Ölüm nedenim belli ya iþte Yar.
Bedenimdeki tokat gibi Ayrýlýktan kalma izlerin beþinde de Sen yazar.
Vurup neþteri,
Kýrma!
Anahtarý senle kaybolan kilitleri.
Kýrma ki,
Deþme boþa, saklým olan Sen’leri.
Kapanmýyor sonra neþter izleri.
Kapanmayan yanlarýmdan gözyaþlarým girmesin ki içeri
Üþümesin boþa Sana benzediðine utanan Sen’lerim..
Niyetim dua deyip etme tek bir söz,
Gidiþine kýlýf uydurmaktan öteye gidemez o söz.
Hoþ...!
Kýlýfda kalmadý aslýnda, minareyi çalýp gittiðinden bu yana
Selasýný bile naaþým kendisi kendine okumakta
Günahkarým seni sevmekle baþladým günaha.
Cemaatte yok günahkarýn safýmda.
Varsýn duasýz olsun defnim, kendi kendime de girerim topraða...
Gökhan Demir ( g.dmr )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.