sessizlik bir çýð gibi büyürken her an bir kaç çýðlýk gömebilir ikimizi ayný karanlýða...
konuþsan iyi edersin susmakla bir yýðýn keder biriktireceðine... bak þimdi bende dipsiz bir kuyuyum Yusuf gibi düþün, hele birde yaratýcýdan uzak bir yürek çýrpýnýyorsa eðer ?
kalktý ve aðýr adýmlarla kapýya yöneldi önce ellerimle, ardýndan yüreðimle sonkez tokalaþýr gibiydi öyle hiç yoktan gibiydi ki her þey, bir damla suda çýrpýnýyorduk ikimizde...
hadi git yoksa bir gül gibi ellerimde solacaksýn korkarým... kolay deðil sende biliyorsun, ki güneþi bile tenime küstürmüþ bir adamým ben...
sonra kapý ve pencereler kapandý bir daha hiç açýlmamak üzeri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.