Ahiri kýþtýr güzün dallar üþür kar üþür Gidersin Ankara’dan gönle hüzün üþüþür Çayým mahzun bardakta dudaklarým kupkuru Bu vedasýz gidiþe gamzenle tarih düþür.
Caddeler kaldýrýmlar ayak sesini özler Bulvarlar sis içinde seni arýyor gözler Þarkýlar seni gizler notasýnda sesinde Ýçinde sen olunca kurþun oluyor sözler.
Çayýmý yudumlarken boðazým düðüm düðüm Bir ikindi vaktinde içimdeki kördüðüm Bu fani ömür biter takdir demi gelince Gönlümün gergefine ibriþimle ördüðüm.
Artýk þeker yerine çayýmda hasretin var Büyür hüzün yumaðý nefes nefes artar har Hatýralar gemisi yol alýr iklimine Benim bu hâllerimi sen bil bilmesin aðyar. Ankara,08.01.2011 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.