Bir karanlýk geceki,
Sabahý görünmeyen;
Üþüyorum;düþlerim,
Bir kabus hiç dinmeyen.
Tabiatta sessizlik,
Çiçeklerde bekleyiþ,
Sabaha kucak açar,
Ýçimdeki titreyiþ.
Bin bir name mýrýldar,
Ses verir bazen rüzgar,
Bazen güçlü bir darbe,
Dökülür tüm yapraklar.
Ve boðar karanlýðý,
Aydýnlanan tan yeri,
Kabuslarým son bulur,
Açar umut gülleri.
Güneþin sýcaklýðý
Dolarken yamaçlara,
Sis bir gelinlik gibi,
Sarýlýr doruklara.
Her sabah böyle baþlar,
Iþýkla günün dansý,
Süzülüp çimenlere,
Düþerken çið damlasý.
Mahmut UÇAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.