KERKENEZ’E ÖZLEM

Türk Edebiyatý’nda pek çok þair yöresindeki dað ile eþleþmiþ bütünleþmiþtir adeta. Þehriyar da Ýran Azerilerinden olup "Heyder Babaya Selam" þiiriyle Heyder Baba Daðý ile meþhur olmuþtur. Bize de yöremizin daðýný -küçük de olsa- anlatmak düþtü bir zamanlar ne þirin bir beldeydi. Yukardaki resim gerçek Kerkenez Daðý’nýn resmidir ve bu þiir gurbette yazýlmýþtýr.

—Þehriyar gibi -

Heyder Baba, Kerkenez’in bir eþi
GAFLETÝ’de.. Þehriyar’ýn kardeþi.
Þu könlümün derd ortaðý, sirdeþi
Menim de bir daðým vardý Þehriyar
Þadýmanlýk çaðým vardý Þehriyar!

KERKENEZ’E ÖZLEM
Göðsü çimen baþý duman Kerkenez!
Dost vefasýz, geçti zaman Kerkenez!
Bir selam sal aman.. aman Kerkenez:
Yozgat-Sorgun ovasýnda oturup
Burcu burcu güllerinden yetirip…

Kerkenez’in karþýsýnda köyümüz
Eteðinden, koyaðýndan suyumuz.
Gaham, hýsým, emmi, bibi, dayýmýz
Orda bir köy, uzak kaldým ben ondan
Çocuk oldum azýk aldým ben ondan.

Yaþ yaþarým, çocukluðum özlerim
Eskilere dalar gider gözlerim.
Belki size garip gelir sözlerim
Öküz güdüp at binmeyen ne bilsin
Kerkenez’e hiç gitmeyen ne bilsin?

Çatal Pýnar gürül gürül çaðlar mý?
Konu-komþu iyiler mi, saðlar mý?
Özlediðim; bahçeler mi, baðlar mý?
Bilmem benim, yüreðimi ne yakmýþ
Kim gönlüme bu sevdayý býrakmýþ?!

Tozlu yolda yalýn ayak yapýldak
At yapmaya aðaç kýrdým dal budak
Kamçý vurdum, ay dönderdim, bir çomak
Çelik yaptým, deynek kestim oynadým
Eþme eþtim, bunguldedim, kaynadým…

Bað bellenir, asma-kütük budanýr
Büyük küçük herkes iþe dadanýr
Düþünürdüm; yol nereye dayanýr
“Ben de” derdim: “Bir büyüsem… dað aþsam
Kerkenez’e koþup gitsem ulaþsam.”

Hasankâ’de suya tumup çýkardýk
Oluðunda yüzümüzü yýkardýk.
Göl tutardýk derya-deniz.. bakardýk
Kerkenez’den sel gelir de götürür
Ekinleri, aðaçlarý yatýrýr…

Kar yaðdýmý Kerkenez’in sýrtýna
Yol kapanýr köyü basar fýrtýna,
Mehtar Dayým keklik, tavþan ardýna
Düþer gider; kara kýþa aldýrmaz
Oðlu Salif, konan kuþu kaldýrmaz…

Çil keklikler kara batar kaçamaz
Kara kazlar, kanat vurup uçamaz.
Aklý esen Kerkenez’den geçemez
Bir koca dað! Kurtlarý var bekleyen
Kurtlarýný kayalarda saklayan.

Arabaþý yapýn bu gün yutalým
Çorbasýna acý biber katalým
Ýsterseniz bir de güreþ tutalým
Zýllýmasýn gobað gune gelenler
Bilir bizi töremizi bilenler.

Kerkenez’den bir yel esse duyardýk
Topraðýný oylum oylum oyardýk
Üzümüyle, armuduyla doyardýk
Niye saldýn gurbet ele, sen bizi
Felek niye etmiyorsun þen bizi?

Kerkenez’de mantar biter kaynardý
Kalahkman’da kýzlar hotahk oynardý
Kazanlarda bodu, culuhk kaynardý
Aðriceye çýkan var mý komþular,
Boztepe’ye bakan var mý komþular?

Yeþerdi mi Kuzu-Oðlak deresi?
Alýndý mý gelin kýzýn töresi?
Silindiyse kazanlarýn karasý
Ocak kurun bir kenarda aþ piþsin
Acýkmýþtýr, ýrgat gelsin kapýþsýn.

Bahar aðzý eþme gözü açanlar
Yaðmur yaðýp haymalýða kaçanlar
Kerkenez’den kaynak suyu içenler:
Huzur dolu bir hayata yettiler,
Koydu bizi hengâmeye gettiler…

Baðda yatar kaysý dibi beklerdik
Kerkenez’de gül biterdi koklardýk
Erinmezdik, gün aþýrý yoklardýk
Gide gele yol ederdik daðýný
Yol ederdik Kel Þevket’in baðýný.

Bulgur kaynatýrken koca karýlar
Masal söyler: “devler, cinler, periler…”
Çul sermeye dama çýksa huriler
Ben de gelip bir ucundan tutaydým
Döþek serip dam baþýnda yataydým.

Aþþaðlarda bostan yeri olanlar
Gün doðmadan yolu ele alanlar.
Koyunlarý saðsýn evde kalanlar
Çocuklarla bazlamayý göndersin
Gün batmadan sergiyi bir döndersin.

Çiðdem kazdýk kiskicinen bozlarda
Þibi gibi çimdik çýktýk özlerde.
Aha geldik, gidiyoruz bizler de…
Hey Kerkenez! Uþahklara çiðdem ver
Alýç, ahlât, erik, kiraz, badem ver.

Bin bir çeþit meyve orda yetiþir
Eteðinde koyun kuzu katýþýr
Akþam olur gün ufkunda tutuþur
Kerkenez’in güne bakan yamacý
Yamacýnda az mý yedik omacý?

Düzlüðünde atlar kiþner tepiþir
Tepelerin bulutlarla öpüþür.
Goynaðamiz sýrtýmýza yapýþýr
Topraðýna karýþmýþtýr terimiz
Kerkenez’de oymak oymak yerimiz.

Esme Emem sacda çörek yapardý
Anam durmaz saða sola kopardý.
Zengin, fakir herkes ondan kapardý
Arife’de camii önü beklerdik
Her çörekten ölmüþlere pay verdik.

Kapýlarda kilit-kürek olmazdý
Altýn olsa kimse bakýp almazdý
Komþu hakký üstümüzde kalmazdý
Sevgimizi diri tutan hak idi
Gönlümüzde kemlik, garez yok idi…

Bayram olur papýklarý giyerdik
Gölge gibi kapýlardan siyerdik
Þeker alýr oracýktan tüyerdik
Bir destandý çocukluðum tez geçti
Kerkenez’den nice bahar, güz geçti.

Düðün varsa oðlan-uþahk canlanýr
Davul vurur harman yeri þenlenir.
Halay çeken yiðit köyde ünlenir
“Hele heey!” der, sevdiðini seslerdi
Toy gönüller ne sevdalar beslerdi.

Gelin kýzlar yunak yurdu yunakta
Havuz Baþý, Salim Bey’in Konak’ta.
Çalma, pekmez, çökelik var çanakta
Aðzýmýzýn tadý vardý bozuldu
Koylü komçek Almanya’ya düzüldü.

Þarkadalýk yaptýk gezdik, itlerle
Kelek yolduk üstün örttük otlarla
Harman vakti düven sürdük atlarla
Çeten çeten saman yostuk güz geldi
Dayak yedik, azar duyduk, az geldi.

Yayýk yayar sütten yaðý ayýrýr
Emiþ Ebe öz torunun kayýrýr.
Bir dürümle karnýmýzý doyurur
Acý yaðý bulamazdý çoðumuz
Ne hoþ idi o yoksulluk çaðýmýz.

Kerkenez’in adý-saný duyulsun
Koyun kuzu, dað ardýnda yayýlsýn.
Akþam olsun inek dana sayýlsýn
Eksik varsa sýðýrcýya aratsak
Bulamazsa, kurt aðzý mý baðlatsak?!

Çýka ine Kerkenez’in baþýna
Aþna olduk topraðýna taþýna
Ayrý düþtük bak feleðin iþine
Ayrý düþtük dost, arkadaþ, sýladan
Kurtulmuyor hiç baþýmýz beladan.

Sürü sürü koyunlarýn yayýlýr
Tongurdaðýn sesi köyden duyulur
Çoban daða yaslanýnca bey olur
Beylik ata bey olmayan binemez
Dirlik olan yurda baykuþ tünemez!..

Hey Kerkenez! Senden geçen, ni’coldu?
Dedem-atam suyun içen, ni’coldu?
Dünya nedir; konup göçen, ni’coldu?
Nice yiðit sana geldi dert döktü,
Eteðinde ocak yaktý, yurt dikti?!

Kerkenez’i her anýþta gurbette
Baþ belasý gönül kalýr hasrette.
Hele gönül.. hele biraz sabret te
Bilmem niye burda ayak sürüyom?
Düþlerimde Kerkenez’i görüyom!..

Kendim bildim; sevgi derdim-deþirdim
Gurbet gezdim ham gönlümü piþirdim.
Hayalimi Kerkenez’e düþürdüm;
Yüreðimden geçenleri duyarak
Söz söyledim yüreðime uyarak.

Güzellerin bað bozmaya gitti mi?
Dar peceden eðri duman tüttü mü?
Hey Gafleti! Sözün var mý, yetti mi?
Hayýflanma Kerkenez’e varýrsýn
Kerkenez’den bakar köyü görürsün.
05.05.2008


Mahalli Kelimeler:
Tummak: saldýrmak, dalmak, girmek
Aðrice: Eðrilce, hýdrellez günü, bahar bayramý.
Bodu: Kümes hayvanlarýndan kaz.
Þibi: Ördek
Culuhk: Hindi.
Hotahk: Taþlarý atýp birbirine vurdurarak oynanan bir çeþit oyun,
Omaç: Yufka ekmeði, yað ile ufalayýp yufka ile dürüm yaparak yenilen çoban yemeði.
Zýllýmak: Oyunda mýzýkçýlýk, oyun bozanlýk yapmak.
Gobað gune gelmek: Göbeði güneþe gelmek, sýrt üstü yatmak, güreþte yenilmek.
Goynaðamiz: Göyneðimiz, gömleðimiz.
Papýk: Naylondan yapýlmýþ delikli yazlýk ayakkabý.
Tongurdaðýn: hayvanlarýn boynuna takýlan zil.
Þarkadalýk: Yaramazlýk
Çeten: Saman taþýmakta kullanýlan at, öküz arabalarýna kurulan düzenek.


Sosyal Medyada Paylaşın: