aþký sordum;
zümrütü andýran göz bebeklerini örttü,
ýslanan yanaklarýný silerken elleri,
anladým ki; dinmemiþti yüreðindeki yaðmurun hasreti..
iþkenceden çýkmýþçasýna masum yüzü,
içi kan kussada çiçek kadar taze açardý güne,
selam vermeden otururdu sobanýn en soðuk yanýna,
dokunamazdým tenine, üþütürdü suskunluðu,
varlýðý kiracýydý bedeninde
herkezden önce çekilmiþti topraðýna
topraðý, iklimden saçlarýyla sitem iþlemeden kör kaderine..
kaç adým daha uzayacaktý hayat ona,
nefreti öfkesinde biriktikçe
duyulmaz, anlaþýlmaz geceler gelip geçiyordu..
hiç uyurken görmedim,
baþý yastýða deðmezdi saatlerce,
ýlýk sesini ýsýtýp dudaklarýnda;
düþ’ dedi, ’ düþlerimin yakasýndan,
ölüm beklemez yollarýn sonunu,
sil þiirlerindeki beni,
bitsin yarým kalan aþk oyunu..
AÞKA ECEL FIRSATI
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.