vuslat ateşinde İstanbul.................

yaðan karýn altýnda
anbean beyaz büründü
Ýstanbul’um..............


zaman dilimi
ruhunu ürperten
çaresizliðin tesirinde bedenim
hem terliyorum
hem de donuyorum
aksi gibi eklemlerimde aðrýmaya baþladý.
amansýz bir yenilgi hissi
kýrgýn kalbimi
bin parçaya bölerken
’çaðýrýn,
gelsin vefalým’............................


Marmara’nýn çalkantýlý
soðuk karanlýklarýnda Üsküdar......................

Kýz Kulesi;
öfke ve sevgi karýþýmýnda bakýyor.............................

hicran;
etrafýndan beklediði desteðin gelmediðini görünce korktu.
sýkýntýyla kýpýrdandý olduðu yerde
börkünrü usulca geri atarak büzülüp kaldý.

Bogaz;
yýllarýn alýþkanlýðýyla istensizce baðýrdý
Marmaraya.......

devasa bulutlar gibi
üst üstte yýðýlan ürpertici bir sessizlik oldu.


hicranýn tam merkezinde "vuslat ateþi"denilen nevruz aný geldi.
sensizlik elinden böyle kaybetmesinin ardýndan çýlgýn gibiydi
aþk içeri girerken
kapýlarda arkasýndan kapandý
dýþarýdaki hicran güruhu henüz kapýnýn önünden ayrýlmamýþ
baðýrýþýp
duruyor...................................


ruhum;
bir yumruk gibi sýkýþýp küçülmüþ
bedenim alev alev yanýyor
namý cihana tutmuþ
acý kuvvetinden
küçücük bile olsa eser duymuyordu cancazým..................
hicran süratle yürüyerek uzaklaþtý
yalnýz olduðunu anladýðý kuytu bir köþede
mermer sütun omuz verdi tükenmiþ bedenine.
anladý ki,
Ýstanbul hicrandan çok uzaklarda....................


06/01/2011


gordion(gülozkan)
Sosyal Medyada Paylaşın: