GÜLE GÖLGE DÜŞTÜ,YASTAYIM
Kendimle beraberim
/
Kendine birikmeye yalnýzlýk diyorlar
Oysa ,ölüm ipotekli bir yaþamý inanarak yaþamaya çalýþmak benimkisi
Kendime,birine,diðerine ya da ötekine...
Yani; yeniyetme bir firarýnýn sýrtýndaki tuz gibi
Ýnsafsýzca yine ,yeniden hep acýtsa da ,eritse de
Ne geçmiþle barýþmaya
Ne gelecekle hesaplaþmaya ihtiyacým var
Söze birikiyorum
Harfler ete kemiðe bürünüp
Sessizliðim vücut bulmasýn diye
Uzaðým,en yakýnýma
Tüm sancýlarým insancýl yanýmdan kaynaklý
Denizden sýzan sular birikirse bir gün bir bilinmezde
Bir iç ses yakýn deðilse bile bile kendine
Her gidiþ biraz zamana dar gelse de
Unutmak iklimi uzaktýr gönlün mayasýna
Ruhun aðýrlýðýndan bildim...
En derin hikayem sol yanýmda yazýlý
Güle nakýþlanmýþ bir gülüþtüm
Artýk ömrümün sonbaharýnda
Selvi dallarýnda uyutuyorum gözyaþlarýmý
Artýk göðüm yýldýzsýz ,yeryüzüm kurak ve ýssýz
Bir yalanla uyuyan bir gerçekle uyanýrsa
Kurþun kadar aðýr bir veda taþýrmýþ koynunda
Kendime birikmekten bildim...
Güle gölge düþtü yastayým...
Nur GÖREN
Sonbahar/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.