D e S T A N

D e S T A N

Severek evlendin, kaçýrdýn eþin,
Genç iken döküldü aðzýnda diþin.
Anlatmadýn ustam; ne idi düþün,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Nazar mý ettiler alýn yazýna,
Þu feleðin neden kandýn sözüne.
Þimdi düþtün, kimse bakmaz yüzüne,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Hep yüzün gülerdi, matemin yoktu,
Köyde sevilirdin, hayranýn çoktu.
Sanýyorum seni, bir zalim yaktý,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Ne umutla çekip gittin uzaða,
Kandýrýp da düþürdüler tuzaða.
Bindirdiler yanlýþ giden kýzaða,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Þimdi bakýyorum, gülmüyor yüzün,
Nerede baharýn, nerede yazýn.
Yalvarsan döner mi hanýmýn kýzýn,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Kanadýn kýrýldý, belin büküldü,
Diyar-ý gurbette ömrün söküldü.
Damarýnda kan kalmadý çekildi,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Gençliðinde ’bar baþý’ný çekerdin,
Neþelenir yeri, göðü yýkardýn,
Fýrat Nehri gibi çaðlar akardýn,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Elbisen takýmdý, pantolon keten,
Bak neye mal oldu bir küçük hatan.
Yok muydu ahbabýn, elinden tutan,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Dara düþtü, uzaklaþtý bacýlar,
Gün be gün artmakta sende acýlar.
Hiç dinmedi, yürekteki sancýlar,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Mevlâ’m düþürmesin sizleri dara,
Dileðim bu güze, belki bahara…
Kimseye vermesin böyle bir yara,
Yavrularýn burda, sen neredesin...?

Karaca’yým destan yazdým aðladým,
Düþündükçe ciðerlerim daðladým.
Dua ettim sözü böyle baðladým
Yavrularýn darda sen neredesin...?

Zikrettin Karaca



Sosyal Medyada Paylaşın: