Çocuk Sevinci

Sustun,
Gözlerinle isyân edercesine adaletsizliðe.
Baktýn orada duran çaresize,
Ýçin burkuldu belli ki ümitsizliðine.
Sordum niye?
Sessizliðinden bir pay çýkarmak istesem de...
Adým adým uzaklaþtýn öylece.
Baktým arkandan,
Veda sözcükleri beklercesine...
Nafile!

Ulu aðaçlar gibi baþý dik görünse de,
Yoksulluðundan mahçup,
Gül çehresiyle sevimli Ömer’e,
"Merhaba evlat" dedin fikrimce.

Çocuk ezildi, küçüldü garibâne,
Baþýnýn okþanmasýnýn mutluluðu ile,
Sevinçle gülümsedi yüzüne.
Sen suskun,
Ömer ise hâlâ gülümsemekte,
Sevilmenin verdiði sevinçle.
Kayboldu hayat labirentinin içinde,
Çocuksu baldan tatlý yüreðindeki düþlerle.

Anladýn ki o gün,
Binlerce Ömer varmýþ üzgün,
Sevilmeye düþkün.

Sosyal Medyada Paylaşın: