ZALİMİN ZULMÜ

ZALÝMÝN ZÜLMÜ
Ýnsanlýðýný kaybetmiþ biri olarak yaþar
Nerede bir hayinlik varsa oraya koþar
Serveti her geçen gün haram ile taþar
Gözü doymaz her oyunla kendisini aþar

Ne garibaný dinler ne babasýz yaþayan öksüzü
Bir lokmaya bile muhtaç kalan insandadýr gözü
Býçak gibi yaralar fakiri vuran sefilsin sen sözü
Acý çektirmeyi sever kendini beyenmiþ yüzsüzü

Köylüye faiz ile para verir uyanýk borca alýþtýrýr
Senedin günü gelince her gün köþeye sýkýþtýrýr
Ödeyemeyen halký tarlasýnda öküze yakýþtýrýr
Gece gündüz demeden ne iþ varsa çalýþtýrýr

Erkeyi kadýný her yaþtan onun zulmüyle aðlar
Kim kendisini kurtarmak istese yolunu baðlar
Günahsýz çocuklarýn göz yaþlarý yürekleri daðlar
Bir ananýn feryadýný duymaz aðalar dereler çaðlar

Hayince ona karþý geleni çeker acýmadan vurur
Cenazede adammýþ gibi utanmadan sarfta durur
Böyle insanlar yüzünden nice çýnarlar kurur
Hiç birþey olmamýþ gibi çekilir kenarda oturur

Kimsenin ahý yerde kalmaz bunu asla bilemez
Bu ettiklerini kader defterinden istesede silemez
Gururuna kapýlýr yaptýðý kötülüye özür bile dilemez
Hayvan kadar deðeri olmuyan insan sýnýfýna gelemez

Gün olur devran döner mazlumun yaþlarý sel olur
Hiç unmadýk anda gaddar zalim kendini içinde bulur
Bir yerlerden günah ve haklarýn çýðlýklarý duyulur
Yarattýðý haram suyunda yaktýðý ateþte kendi boðulur



Sosyal Medyada Paylaşın: