KAYBEDİŞ

Þimdi bir anda herþey hiçbirþey olurken,
Tüm anlamlar makyaj yaparken kaybediþlere,
TÜm þarkýlar provoke acýlara,
bana aðlýyorlar tüm altý telli notalarýyla.

Hayatýn anlamýný kaybetmiþ bir dindar gibi,
Tanrýya uzak,sevgiye,çocuk gözyaþlarýna.
Aþk her ambalajda sahte;
Promosyonlu dindirimler olmadan,yürekten geçmiyor.

Herkes ne kadar güçlü olduðunu fýsýldarken korkakça,
Herþeyi sineye çekmek,
Camdan hislerini gamdan iplerle sallandýrmak idama.
Kalbine gözyaþlarýndan bir býçak saplamak;
Aþkýn sarraflýðýma en büyük kalpazan,
duygumsu liralarýn dudaklarýmdan kayarken yalnýzlýðýma,
Kýz kulesini tükürüyorum,Galata kulesini ve içtiðimiz tüm þaraplarý.

Ýþe yeni baþlamýþ bir fahiþe gibi kaybolurken stop lambalarýnýn loþluðunda,
Triþkadan,voltajsýz hisciklerle elektro-þok uyguluyorsun gidiþimi döndürmeye,
Ama bilirsin ben hep klasik seviyorum.
Gözyaþlarýnda yüzen timsahlarý satsam,
KDV’sini ödemez diþlerinin arasýnda kalanlarýmýn,biliyorum.

Can Yücel tribinde,vicdanýnýn üstünde,
kýçýmýn hemen altýnda yükseltirken teselli krikolarýný,
Piþmanlýklarýn ne kadar züðürt görüyorum.
Þimdi ’herþeye yeniden baþlasak’ ekolarý sol kulaðýmda çýnlarken,
Üzgünlüðüm yorgunluðumun Kasýmpaþa’sýnda týnlarken bir parmak hareketiyle
Gönül halsiziyim be güzelim;
Artýk Susuyorum..

Demir Ferhat Bilal.

04/01/2011..
Sosyal Medyada Paylaşın: