göm beni

sen geçen yýllarýn unuttuðu bir canhýraþ
mevsimde
dirilen ve gelen sesin yolcularý gibi
yalnýz bir akþamýn sessizlik hevesiyle
huzur dolan bir kalbin
lisaný olsan

sen karalama defterimin en sonunda bir yazý olsan
ben o defterdeki bütün yalnýzlýðýmý
sana anlatsam
sen ta evlerin altýnda yatan ölülere kadar
eline aldýðýn kaleminle
alnýmýn ta çatýsýna
yaz beni

ben üþürüm soðuk kýþ akþamýnda
öyle deðil tirek titrek dururum
öyle bir örtüyle kapat ki beni
görmesin namahrem ellerin dokunduðu zemmihri
ve sen artýk yýllarýn þubatýnda 29 çeken yaþýnla
ört beni

ey hikmet nedendir buralarýn baþkalaþmýþ yüzlerindeki
asaletsiz keramet
nerede bahtýna þan düþen yardýmcý
nerede sessizliðe gark olan ismet
þimdi öyle ýslak bakýþlarýma aldanma
ve hatýrla ki dinmeyen ýzdýrabýmý
öyle umursamaz bakýþlarýn olsun ki gözlerinde
o gözlerin fersiz ýþýðýyla
vur beni

ben bir karartýnýn dinmeyen vesevesiyle dolup
bir aðacýn dinginleþen yapraklarýnda
desem ýslýksýz rüzgarlarla beni an
ve yadýn cemil olsun bu sonbaharda
öyle sessiz sessiz deðil kehkeþanlarla
o aðacýn en dibine
göm beni

hado77

Sosyal Medyada Paylaşın: