onulmaz bir yaraya kabuktum meðer küskün parmaklar eþeledi kenarýmý düþtüm.. cidarýmý saðan ellerde gölleþen kendi kanýmda boðuldum..
özgürlüðümün gölgesinde her çiçeðe bir tat býrakan yaban arýsý mýyým ben hayýr.. öyle günü kurtarma mavallarý dilimde hiç alným terlemeden anonim aþklarý ceplerine boca eden de ben deðilim ki.. hayýr dedim iþte yanýlýyorsun öyleyse neden neden çatlayan derimden fýþkýran ihanetlerle böyle aðýr þiirler yaðar ellerime.. bu ne hain domdomluktur þimdi söylesene..
ah bir haykýrabilsem bir haykýrabilsem anlatabilsem nasýl sis çökmüþ daðlar gibi ineceðim yüreðine o zaman.. daha kundaðýnda acýlarý baþlayan bebekler kadar masum deðilsem de gömdüðün kalbinden benim dumaným çýkýyor iþte.. geçmiþe atýlan neþterde senin de parmak izlerin var gülüm.. ne farkeder artýk bundan sonra tüm kýrýntýlarýmý silkelesende eteklerinden..
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.