YÜREĞİ O KARLI DAĞLARDA KALDI

Þimdi seninle beraber o karlý daðlarda olmalýydýk.
Uzanýp karlarýn üstüne;
Þiirler okumalýydýk , bembeyaz dünyaya.
Oturup yanan kocaman alevlerin önünde,
Gönül sofrasýna oturup, dostluða kadeh kaldýrmalýyýz.
Ýçimizde ki yürek yangýnýný bölüþmeliydik.
Þimdi seninle o karlý daðlarda olmalýydýk.
Türküler söylemeliydik, esen yellere.
Acýyý,gurbeti, ayrýlýðý,unutup.
Hasretin bizi nasýl yaktýðýný görmeden.
Karlarýn eridiðinde çekip gitmeliydik.
Issýz daðlarda baðrýný döven bir ýrmak gibi,
Topunu kaybeden çocuk gibi doyasýya aðlamalýydýk.
Sen gülünce ne güzel gülümserdi beyaz güller.
Nasýl da sevinçle gelirdi daðlara bahar.
Dallarda tomurcuklar , kuþlar,sular çaðlar.
Gülüþün bir baþka adýydý karlý yamaçlarýn
Savrulmuþ ömrümün her yapraðýnda bir þiir sarardý.

Þimdi yoksun, rüzgarlar seni çaðýrýr, türküler seni söyler.
Yýldýzlarýn ýþýk olup aktýðý gecelerde.
Yaðmur silmeye kalksada ayak izlerini.
Ayaz tekrar çizer resmini,
Gözlerinin deðdiði her yeri alaz alaz yakarken.
Ne topraðýn suya özleminde görülür.
Ne de yelkenin rüzgarýn kucaklayýþýnda.
Bu nasýl yakma bu nasýl eriyip akma.
Bütün bunlarý unutup seninle ,
Þimdi yüreðin ,üreðimde o karlý daðlarda olmalýydýk....

03 .12 .2010













Sosyal Medyada Paylaşın: