Ölü zamanlar toplanýyor kuytularýnda ay ýþýðý yalanlarýnýn
Bir serenat yazýlýyor baykuþa…
Sarmaþýðýn çiçekleri gülümsüyor kinayeli
Gün doðumu bekleniyor, kara kan dölleniyor fýrtýnanýn ortasýnda…
Bir dilim ekmek ufalýyor hoyrat eller
Göbeðinin kývrýmlarýndan sarkan vicdan döküntüsüyle
Önce kuþlar kapýyor
Sonra insan mahkumlar…
Kafalarda kilit vurgunu pas tutarken fikirler,
Prangalara iffet dediler
Namus bekcileri…
Öyküleri yoktu,öyküntüleri çok, hiddeti doðurdular
Kendilerinden olmayana hep piç
Olmak isteyenler zaten hiçti…
Yoldan gelen güneþi esir etmenin sarhosluðunda
Yýldýzlardý günahkar
Gökyüzüne tükürüp silmeyi denediler...
Fareli koyun kavalcýsý dokunursa dudaklarýna uyuyan özgürlüðün
Uyanýr ay ýþýðýnda asaleti kollarýnda asýlý yaþlý mahkum
Yürür usul usul gecenin ortasýna elinde titrek bir mum…
Deler karanlýðý...
Derler ki
Irzýna geçilmiþ bir hayat ise yaþamak için sana verilen
Sök ve at
Kuru yalnýzlýðýnda kollarýný boynuna dolamýþ sarmaþýðý…