MUHÂL OLMUŞ SANA

Ecel bu, uzaktan yakýn olmuþ sana,
Her nefeste âh etmek âdet olmuþ sana.
Gülistânda bir zâlim hâr nasip olmuþ sana
Yâr serv-i hýrâmân gibi muhâl olmuþ sana

Tulû’-u þemsetten evvel rahþân oldu yer,
Sinem yýrtýldý çâk çâk oldu ciðer.
Asumâný âl olmuþ katreler döver,
Feryâdýný duyacak, muhâl olmuþ sana.

Yârin koynunda geçen zaman
Gitmez hatýrdan tekrar eder her ân
Rüyada gelse o þuh canan
Der; vuslat muhâl olmuþ sana.

Halceðizimi kime anlatýrým bilemem,
Ben bu dertle menzile gidemem.
Hicrân dilimde yer etmiþ gülemem,
Zaten gülmek muhâl olmuþ bana.

Gözüm de yaþ, gönlümde acý, elimde kalem,
Yazayým ne hallere düþtüm ey sanem.
Gece biter, gündüz biter, bitmez bu elem,
Öleyim dersen o da muhâl olmuþ sana

Ahmedâ güft-gû eder baykuþ sana,
Serv-i hýrâmân meyletti der sana.
Aldanma bu söze yalan eder sana,
Bu üflet de muhâl olmuþ sana.



Sosyal Medyada Paylaşın:

ahmetyalcin77 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Hazan Çiçeği Ne Âlâ MUHÂL OLMUŞ SANA Gözler Gazel 1 Aşk ise Adı Rubai Düş