Yolculuk

Bir adým gündüz, bir adým gece;
Ulaþtýrýr bizi rýhtýma sessizce.

Ne kadar da gelen olmuþ apansýz.
Biz sen kaldýn, bir de ben içimde yalnýz.
Orda olacak hayalimdir ancak,
Yazsam , yalan olacak, en iyisi yazmamak,
Bir o kadar da geride kalanlar var.
Hepsi yalnýz aslýnda, bir gün olacaklar.

Sinsi bir düþman gibi sarýldýn boynuma;
Biliyordum aslýmda, suçlu sakýn arama.
Ha bu gün ; ha yarin ne fark eder?
Az bekle; çok bekle hepsi bir gün biter.

Denizde kalanlarýn hepsi deniz sayýlýr.
Rýhtýmda bekleyenler yavaþ, yavaþ alýnýr.
El salmak yoktur dalarken suya.
Gidenlerden kalan sana bir damla.

Ýçini ürpertmek istemiyorum senin.
Ya gül bahçesi; ya da ateþtir yerin.
Sakýn ha ateþ yakmak için beklemez.
Onu götürürsün buradan; o zaman ret etmez.

Ya gül, ya diken sahip olduðun varlýk.
Özünde ne varsa odur sana layýk.

Sosyal Medyada Paylaşın: