Düþlerim,
daðýn eteklerinden zirveye doðru uzanan aðaç misali
Güneþi görmektir tek emeli
Güneþ,
tüm koyu renkleri yok edendir...
Küstürmez hiç bir çiçeði,
aðacý, böceði
gölgenin kýymeti
güneþten gelir
hesap sorulmaz gölgenin karanlýðýna
geceler hüzün verir insana
karanlýðýnda boðulmamak içindir, geceleri düþ uykusuna yatmalar
nasýlsa günler güneþin emrinde
asayiþ belkemal
sorun yok günlerde
ya geceler
geceler,
karanlýðýn koynundaki geceler
düþlere mahkum geceler
düþlerim
gecelerde
bir fýrça misali aydýnlatýr yüreðimi
güneþe hasret
düþlerim
bitmek bilmeyen
her nefes alýþta beslenen düþlerim
baðlantý hatasý var
yüreðimin dibinde
ya geç kaldým dünyaya gelmeye
ya hasretim olmayan güzelliklere
yoooo !
yanlýþ anlamayýn
isyaným yoktur Allaha
eksik eteðim belki de bu dünyada
ya gözlerim kör, görmüyorum cismi
koybolmuþum ruhlar aleminde
beni de yanýnýza alýn yüreðiyle konuþanlar
kendinde kaybolup
uzaklara ulaþanlar
yalnýzým düþlerim olmasa
mutsuzum düþlerim olmasa
yokum belkide
yaþamýyorum yeryüzünde
düþlerim
son ekmek kýrýntýlarý
bir güvercin gagasýnda...
1 ocak 2011/Nilgün Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.