Bir kýþ bahar günü Bir tren kalkmýþ bir tek yolcuyla Bir defa düdük çalmýþ Ve bu tren Son istasyona kadar durmayacakmýþ...
Her vagon ayrý bir dünya Her dünyada ayrý düðünler, hüzünler Beyaz önlüklüler son istasyonun adýný haykýrmýþ Ve trenin durmasýna Çok az kalmýþ...
Yolcu korkmamýþ Ürkmemiþ ama sevinmemiþ de Boynunu bükmüþ, son hazýrlýklarýný yapmýþ Doyasýya bir dize baþýný koyamamýþ Gözleri yaþarmýþ Tren yavaþlamaya baþlamýþ...
Bindiði vagona dönüp bakmaya baþlamýþ Bazen gülmüþ, bazen aðlamýþ Bir yolcu daha beklemiþ hep, gelmeyen Gözlerinde kaybolmak istemiþ Tren son duraða iyice yaklaþmýþ...
Hep bekleyerek geçmiþ yolculuðu Pencereden akmýþ yalnýz geçen koskoca yýllar Sadece kendini sýkan avuçlarýný açmýþ Geri döndürmek istemiþ bir an treni Son duraðýn soluk ýþýklarý iyice yaklaþmýþ...
Dostluklarýný, karþýlýksýz sevdalarýný doldurmuþ Rengârenk bavullarý Alarak kapýya yaklaþmýþ Tren nerdeyse Neredeyse duracakmýþ...
(Her insan kendi treninin tek yolcusudur.) 13/11/2006 - Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.