Kahkahasız İnce Sazlı

ne ömrüm þikayetçi senin senleþmenden
ne ben sitemkarým
evim adresim yok
yaným yörem
saçlarýna içtenlikle baðlýyým
budur tek bakmaya devam etmek kararým
ince sazlý bir aþk acýsýna...

yaza bakarken beni anlamýþ gibi aðlardýn
okaliptuslarla kaplýyken gökyüzü
bütün gençliðimle yitirirdim seni o an
o anda bütün bir insaný sanki
seni kaybettiðimde daha çok gençtim
istanbul’u görmemiþtim
camlarda uykusuz bir buðuyla
huysuz kuru soðuðunda yorgun kýþ sabahlarýnýn

kahkahasý soyununca ilk defa tarçýnlý soluðunun
kendimi tanýrdým uzak beyazlýklarla umutlu
sýrýlsýklam bir müziðe giderken aklým
irkilirdim kýr kokulu okul þiirleriyle
gömleðim kirli ceketim ütüsüz ceplerim yýrtýk
ayakkabýlarým boyasýz saçlarým yaðlý
neye öleceðime karar vermeden kendime gelemeyeceðimi
sana ilk ve son defa söylüyorum þimdi
kahkahasýný giyinince ilk defa ýssýz çam kokulu gidiþin

öyküsü bile çocuk yüreðime uzak
pastoral bir evin içinde okuyorsun kitabýný
cevapsýz býraktýðýn sorularýmýn
naftalinli bir orman anýsýyken düþlerimiz
nasýl öleceðime karar vermeden kendime gelemeyeceðimi
sana ilk ve son defa söyleyeceðim þimdi
kahkahasýz yolculuklarda nasýl acýdýðýný bulutlarýn düþlerime
ince sazlý bir aþk acýsýna...





kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: