Minnoþ’um beni yordu, üst kat komþuya verdim,
Onda beni beklesin, þimdilik kendime döndüm,
DIþarý çýkayým, orada her ne iþim varsa yapayým,
Eve geldiðimde ya onu alayým yahut almayayým...
Hem çok sevimli hem arsýz, kovalasam oyun sanýr,
Ondan býktýðým zaman sevdiðim yanýlgýsýna kapýlýr,
Sevimli ama uðraþamam, artýk bu benden geçti,
Baþka seven varsa ilgilensin, benim canýma yetti...
Hayvanlarýn hepsi güzel, birbirinden ayýramam,
Evimin karþýsýndaki köpek doðurmuþ, kýyamam,
Anneleriyle birlikte yedi siyah nokta oynaþýyor,
Kahverengi de eklenince sayýlarý sekiz oluyor...
Evimin karþýsýnda tavuklar da var horozlar da,
Adeta bir çiftlik oluþmuþ þehrimizin ortasýnda,
Benim için mesele deðil, arada seyrediyorum,
Eski günleri anýp kendi kendime efkarlanýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.