Aþk omuzlarýmda büyük bir yük þimdi.
Bense bu yük altýnda ezilen büyük bir zavallý.
Merhamet önümde aþýlmaz bir duvarken,
Ben arkamý dönüp gidemiyorum.
’Hoþçakal’bir kelimelikse de,
Varmýyor dilim.
Bana böylesine baðlýyken,
Sevmiyorum artýk seni demek,
Unut beni demek,
Gücüme gidiyor.
Þimdi,
Gözlerinin içine bakýp,
Yalandan seni seviyorum deyiþlerime,
Sahte bir tebessümle seni karþýlayýþlarýma,
Dayanamýyor yüreðim.
Ne olurdu anlasaydýn bir tek,
Her þeyin bittiðini.
Ben daha söylemeden bir kelime,
Sessizce çekip gitseydin benden,
Yaþatmasaydýn bu azaplarý,
Faydasýz olduðunu bile bile
’Kal’demeseydin...
Keþke...
3 Aðustos 2007