Eni sonu sana varacak bir yolculuktu hepsi.. Yanýma kim otursa, Bir sonraki garda terketti mutlaka beni. Bilsem ki son durakta karþýlayacaksýn beni, Babasýný kapýda karþýlayan bir çocuk gibi açýp kollarýný, Tüm yorgunluðumu sereceksin raylara.. Umudumu valizime filizleyip, Koþar adým gelirdim trenlere küçümseyici bakýþlar atarak.. Tam da son gara inince anlatacakken bunlarý sana, Ardýný dönüp gittin.. Valizimde yeþermeye baþlayan ne kadar umut varsa Günahsýz trenlere ezdirttin..
Faruk Köse
Sosyal Medyada Paylaşın:
el-a-lem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.