Sen yokken suskunluðun sisleri çöktü üstüme
Hüzün dalga dalga kaplarken bedenimi
Kýzgýnlýklarým oldu ve sitemlerim
Çaðlayýp coþtum kendi içimde
Duymadý kimseler, duymadý çýðlýklarýmý.
Sadece yüreðimle konuþtum..
Giderken alýp götürmeseydin ya,
Yaþama sevincimi ve hayallerimi
Belki biryerlerde, yeniden tutunurdum hayata
Böyle boþ, böyle amaçsýz
Sýðýnmazdým bu ucube karanlýklara.
Baþým kendi omzumda, alýþmýþken aðlamaya
Taze baharlar sunmasaydýn eðer
Umutlar ekip, açtýrmasaydýn beyaz güllerini.
Belki yeniden yeþerirdim,
Hazan yapraðý misali savrulmazdým,
Hoyrat rüzgarlarla..
Anladým ki dönüþü yok bu yolun,
Giden gitmiþse,
Ve geriye ýþýksýz sabahlar býrakmýþsa
Toparlanýp yeniden sarýlmalýydým hayata,
Doðrulamadým.
Dizlerim taþýmýyordu bedenimi,
Kýrýlmýþtý belim.
Usulca bakýp uzaklara, bir umut ýþýðý ararken
Nice yitik sevda kervanlarý geçti gözlerimden
Bir pranga takýp boynuma sürüklendim ardýsýra
Baþlangýçsýz, bitimsiz bir yol,
Ne gam, gitsin gidebildiði kadar..
Aldýrma dedim aldýrma dilsiz yüreðim
Bazen acý da yakýþýr adama…
26/12/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.