Beni yatýlý okulun askeri cinnetine sürdüler, ah ki, kahýrdan bir dizeye kýrdýlar beni. Anama, avradýma, düþlerime, ilk gençlik heveslerime sövdüler.
“Askerim, benim aðzým kuþlardan” mý demiþti Edip. Benim aðzým, kan revan düþlerle örülüdür hep, on dördümde kýrýlan ön diþlerimin hatrýna, kavgada.
Ah, beni ne çok unuttular Cemal Abi, atýl bir yerinde kimsesizliðin. Bak, birden sen geldin gene aklýma, her nasýlsa, “Laleli’den dünyaya doðru giden bir tramvaydayýz”gibi.
: Kalbim dönmüyor gibi, tortulaþmýþ bir acýyý telaffuz etmeye.
Serkan Engin
Sosyal Medyada Paylaşın:
imgeci sosyalist şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.