MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Arsız Akrostiş Şiir E-Kitap
imgeci sosyalist şiir

Arsız Akrostiş Şiir E-Kitap



Arsýz Akrostiþ

Serkan Engin


*

þiirler

*

subcomandante marcos’a derin saygýlarýmla…

*

ön ve son söz :

bütün ötekiler benim

alevi eþcinsel bir zenciyim
ateist travesti bir mohikaným
dersimli bir laz , lazistanlý bir kürdüm
berlinli bir pigme, kongolu bir germenim

*

kýrýk çýrak

*

” marcos, san francisco’da bir eþcinsel, güney afrika’da bir karaderili, avrupa’da bir asyalý, san ysidro’da bir chicano yerlisi, Ýspanya’da bir anarþist, Ýsrail’de bir filistinli, san cristobal sokaklarýnda bir maya kýzýlderilisi, ulusal Üniversite’de bir rockçý, almanya’da bir yahudi, savunma bakanlýðý’nda bir halk temsilcisi, soðuk savaþ sonrasý dönemde bir komünist, galerisi veya mevkii olmayan bir sanatçý, bosna’da bir barýþ taraftarý, meksika’daki herhangi bir þehrin herhangi bir mahallesinde bir cumartesi gecesi evde yapayalnýz bir ev kadýný, arka sayfalara yer dolduracak haber yazmak zorunda býrakýlan bir muhabir, gece saat 10′da metroda yalnýz baþýna bir kadýn, topraksýz bir köylü, iþten atýlmýþ bir iþçi, mutsuz bir öðrenci, serbest piyasa ekonomisinin tam ortasýnda bir muhalif, ne kitabý ne de okuyucusu olan bir yazar ve tabii ki meksika’nýn güneydoðusundaki daðlarda bir zapatistadýr.

yani marcos bir insandýr, bu dünyadaki herhangi bir insan. marcos; bütün sömürülenler, kenara itilmiþler ve ezilen azýnlýklar, direnenler ve yeter diyenlerdir. ”

subcomandante marcos

*

genelev travmasý

çürümüþ düþ kokulu odalarda
ýslak bir hayal kýrýklýðýna açýlýr
kapýlarýn köhneliði
duvarlara sinmiþ sahte orgazm senfonileri
arabesk sloganlar hecelenir aynalarda
sýmsýký utanca susar pencereler
kirli bir nehir akar buruþuk yatakta

kadýn ki acýnýn asi cambazý
dikenli teller üzerinde
dirimle ölüm arasýna gerili
yýrtýk hevesleri diker kasýklarýnda
içinden geçer kezzaplý gecelerin
yaslayarak baþýný umudun omzuna
kirli banknotlar iþgâl eder
hoyrat coðrafyasýný þehvetin

*

kýz veysel

veysel ki geberesi(!)
kangren babasýnýn zürriyetinde
fazla kuzusu anasýnýn
sokaða düþmüþ düþleri
gecenin kirli pençesinde

veysel ki ýssýz bir monolog
kendini ezberleyen
karþý kýyýsýnda hayatýn
umudunun sýrtýnda
nal izleri yýlký atlarýnýn

veysel ki kahrolasý(!)
ýskartasý mahallenin
sokaðýn utanç hanesinde
iliklerine sinmiþ dik açýlý acýlar
elleri kederin ceplerinde

veysel ki saðýr bir sandal
þiddet denizinin dibinde
kendine sýkýlmýþ bir mermi
intiharý heceleyen

: ki veysel bir imlâ hatasý ömrünün önsözünde

*

kýrýk çýrak

kalbimi çekiç yaptým da düzeltemedim
hayatýmýn eðri büðrü kaportasýný
ezikliðini bana kusuyor ustam
üstüpü gibi harcýyor çocukluðumu

kaynak tutmuyor heveslerim
dünden yarýna kýrýlmýþým
’senin failin devlettir’ diyorlar
‘üreme bonkörü ailen bir de’

- sahi devlet’e nasýl gidilir abi?

dövüyorlar düþlerimin misket mavisini
küfre ve tütüne bulandý masumiyetim
bir iþbaþý bile almadýlar
abimin küçüklüðüdür giydiðim

egzoz dumaný siniyor umutlarýmýn körpeliðine
tebeþir tozu aðartacaðýna aklýmý
acýnýn çelik dikenleri batýyor kalbime
avuçlarým zaten nasýr tarlasý

- doðru söyle abi bana yakýþýrdý di’mi ?
okul önlüðü mavisiyle kýrmýzý sýrt çantasý

*

evsizliðin çocukluðu

kedere býçak çekip jilet atarlar cehenneme
tinerle ovarak cesaretlerini
mideleri tenha düþleri lâl
acýya sallanmýþ bir çift zardýr gözbebekleri

intihar marþýyla geçerler önümüzden
þiddet emzirir deve dikeni ömürlerini
hayatýn ýskartasýdýrlar
kan revan okunur tarihçeleri

kazýnmýþ tenlerinden masumiyetleri
umutlarý alabora olmuþ daha açýlmadan denize
omuzlarýna kimsesizlik kuþlarý konar
her dilde italik yazýlýr boyunlarý

: goncayken çürür evsizliðin çocukluðu

*

gün delik gülizar

günün deliðini kalbinle yamar gündelikçi gülizar
yoksulluðun bodrum katýnda üþür düþleri
raký rampasýný týrmanýrken gün boyu kocasý
akþam dayak daðlarý karþýlar gündelikçi gülizar’ý

mülkiyeti aklayamaz silmekle
açlýða barikat avuçlarý
yatamaz bir gece huzurun koynunda
düþlerini tartaklar mýh gibi ömrüne saplanmýþ acý

günün deliðini kalbinle yamar gündelikçi gülizar
hüznün minör notalarýyla çaðrýlýr adý

*

tenha tezgahtar

saçlarým upuzun bir yalnýzlýða kararýyor
dudaklarým lâv deðdi siz ruj belleyin
yasladým kalbimi vitrinlerin ýþýklarýna
raflara asýlý kaldý incecik düþlerim

yýldýz kayýyor gece desenli gözlerimde
hangi dileði tutsam yere düþüp daðýlýyor
yoksulluðu üþüyor otobüs duraklarýnda ayaklarým
ýskalanmýþ gençliðim damlýyor kirpiklerimden

: çeyizim ertelenmiþ heveslerim

*

itirazlý iþporta

herkesin cehennemi kendine yanýyor
kimsenin nârý karýþmýyor yanýndakine
herkes gün boyu koþuþturuyor da
kimse yetiþemiyor kendine
ah ki tutunamadým
önümden akýp giden kalabalýk düþlere

sürtünüp geçiyor hayat’a
yalnýzlýðýn bu ufak tablasýna
týkýþtýrdýðým umutlar
aðýr tonajlý hüzünler taþýyor ceplerimden
unutulmuþ bir þemsiye gibiyim
kaldýrýmlarda ýskalanmýþ çocukluðunu bekleyen

sokaðýn seyir defterinde kalýr
gündüz telaþlarýnýn parmak izleri
gece olunca sýrtlanýrým ay’ý
çýkarým yalnýzlýðýn teras katýna
beklemek için eski sevda hayaletlerini

*

beyaz þirret

ahh çocuk! çek elini
damarlarýndan cehenneme açýlan kapýlardan
zerketme artýk düþlerine beyaz þirreti

ahh çocuk! yetmedi mi
takas ettiðin etini
gizlenmek için uyuþuk kuyulara
sömürtme artýk umutlarýný beyaz kýskaca

ahh çocuk! çek elini eteðini

*

yüzün güneþ öpücüðü

*

“yeryüzü aþkýn yüzü oluncaya dek”
adnan yücel

*

gecenin g noktasý

gecenin g noktasýna deðdi tenimiz
kýrmýzý bir zelzele tenin tenha yerlerinde
dilbaz oldu þehvet nefesin örtününce bedenime
nefesin ki önsözüdür yaðmurlu devinimlerinin

kâþifi benim gövdenin saklý þehrinin
ellerimle heceleyerek kat ettim
boydan boya beyaz atlasýný teninin
yüzünün güneyindeki minik gelincik
tarlasýna konuyor eþek arýlarý dilimin

ah yarim, ömrümün gizli öznesi
ah o memelerin Çanakkale geçilmez gibi
uzanýyor Çin seddi gibi
bir omzundan ötekine
bu imlâsý þaþý gecede
egemenlik kayýtsýz þartsýz memelerinde

*

her dilde aþk

dünyanýn bütün dillerinde sev beni
ama
lazca seviþelim
horon tepsin dilimin dalgalarý
kuzey kayalýklarýnda gövdenin

dünyanýn bütün dillerinde sev beni
ama
kürtçe bakýþalým
doðu kanatlý þahinler uçsun
aþk’ýn mor daðlarýna gözlerimizden

dünyanýn bütün dillerinde sev beni
ama
türkçe yaz kalbimi

*

yüzün güneþ öpücüðü

feci halde kadýn yüzün güneþ öpücüðü
sen ki düþlerime teyellediðim sarý papatya
harbi söyle hiç yüreðin kekelemeden:
sahi kaç amperdir kalbinin akým þiddeti
kaç desibel susar kýrmýzýsý umudunun
bulutlarý öperken tenindeki ince kuþlar

fena halde ela gözlerin uçurtma þenliði
sen ki ömrüme yaðan umut saðanaðý
harbi söyle hiç yüreðin kekelemeden:
sahi kaç kýrlangýç silindi göðünün seyir defterinden
kaç baharý ýskaladýn elinde ölüm çiçekleri
karanlýða koþarken içindeki masumiyet taylarý

*

teninin cümlesi

- yeis ölüyor biz seviþirken

yana yana dönüyor kalbim yörüngende
harf harf okuyorum teninin cümlesini
serbest stilde yüzüyorum engin denizlerinde teninin

diþi kokun kalbime sinmiþ terin aðzýmýn ezberinde
yüzüme kanatlanan bir çift beyaz güvercin memelerin

bir yaðmurlu gonca gül açýyor gövdenin güneyinde bana
ben bir kara trenim o gülün içinden geçip giden bahar’a
bahar ki ömrüme bulaþmýþ güneþ terin

senden gayrýsýna tenim lâl
öptüðün yerlerimde gül devrimi
koþar adým sorarým evrene :

bir daha nasýl eklerim aþk’a iyelik eki

*

Çünkü

sol yaným Ýstanbul aðrýyor

çünkü mazeretim var çünkü kör köpek aþýðým
içimde çýðlýk çýðlýða hasretin ela kuþlarý

memleketimdir gözlerinden dökülen ýslak ülkeler
saçlarýn kýzýl bir rüzgar durmadan ömrüme esen
bende temize çek yarim örselenmiþ düþlerini

sol yaným istanbul aðrýyor

çünkü mazeretim var çünkü kör köpek aþýðým
hasretin lâv kuþlarý gagalýyor yüreðimi

yeni bir lisanla sev beni her harfiyle kalbinin
öpe öpe ömrümün satýr aralarýndan
aþk’a teyelle tenimin her hecesini

sol yaným istanbul aðrýyor

çünkü mazeretim var çünkü kör köpek aþýðým

*

arsýz akrostiþ

ay’ýn ayak izleri doldu avuçlarýma
devrilirken düþlerime dev memelerin
ciðerlerime dadandý ölümün puslu manifestosu
uyanýp dayayýnca aðzýma
100 mm’lik bir tütün namlusu

arsýz bir akrostiþ gibi dizildim
yukardan aþaðýya beyaz sayfasýna bedeninin
yokluðunda aðzým tenha ellerim lâl
þehvet’e açýlýyor dar sokaklarý gövdenin

iki nokta üst üste gibiyiz þimdi seninle
yeni tanýmlara kulaç atan
ölüme terli bir isyandýr
örgütlenen tenimizde
bir kardelen baþkaldýrýr gibi
beyaz istilanýn içinden

tam da kanatýrken düþlerimi
ömrüme teðet geçen umutlar
kedere doðru taranmýþken saçlarým
troya atý gibi girdin kanýma yar
tek tek düþtü gamlý kaleleri kalbimin

hep böyle dalgalansýn göðsümün gökyüzünde
haylaz uçurtmasý nefesinin

*

peralý güzele gazel

þimdi aþk yýrtýlan bir kaðýt deniz mavisi eksik
sormuyorum nereden tutuþur bir çift ela göz silemediðin

gök yýkýlýr ömrümüze üstümüze ince harfler bulaþýr
kanar durur aksak kuþlar sol anahtarýna yalnýzlýðýn

þimdi dirim yýkýk bir duvar düþlerime usturayla çizdiðim
kim susar bunca hayal kýrýklýðýný bilemediðim

lâl ömrüme teyellediðim flu þiirler aklar beni ancak
ne kadar dönsem de çevremde kekeler tarumar günlerim

þimdi tenim kafiyesiz bir dize ellerin olmayýnca
sormuyorum nereden tutuþur bir çift ela göz silemediðin

*

halklar ve aþklar

sen bana kürtçe bir gül(ü)ver
ben seni türkçe seveyim
gel kaydol ömrüme
haylazistan iþçi partisi yüreðim

herkesim ol! hiç kimsem çok
yalnýzlýðýn sokak köpeðiyim
sen bana kürtçe bir gül(ü)ver
ben seni türkçe seveyim

*

serçelerle öptüm seni

aþk’a çarpa yalpalaya öpüþüyoruz
ancak duvarlar barikat þehvetimize
nemli bir alfabeyle baþlýyor aðzýn
aðzýn ki kýrmýzý bir kelebek konmuþ yüzüne

ah ki serçeler kanat çýrpýyor can kafesimde
serçelerle öptüm seni düþlerinin ince yerinden

iki demet papatyadýr koynunda memelerin
açar ansýzýn aðzýmýn göðüne karþý
sonra memelerin dalgýn bir nehir
aðzýmýn denizlerine dökülen
aðzýmla çizerim tenine mor haritasýný þehvetin

ah ki serçeler kanat çýrpýyor can kafesimde
serçelerle öptüm seni düþlerinin ince yerinden

*

kentin aþk gerillasý

bir gelincik tarlasýyla bir molotof
kokteylini karýþtýrýrsak ayný cezvede
fincana dökülen ben oluyorum
öfke’ye yaslanarak dik
durabiliyor hayatýn ortasýnda kalbim
parmaklarýmýn arasýndan sýzan uçurtma
gölgeleri, mor bir düðme
gibiyim yalnýzlýða ilikli

bu gece kadehlere bölüþtürdüðüm
güzel þarabýn marmara’lý nilgün’ü
Ömer hayyam ve ben þarâbi
rubailer okuyoruz hüznün yüzüne karþý
aþk yakamýzdan düþsün için

( aslýnda her aþk yanmaya bir bahanedir
kendine dönen bir pervaneyim
nârým özümdedir )

bu gece dalgýn gemiler
geçiyor yine kýyýlarýndan gözlerimin
gene de tek baþýma Çin
ordusuyum karþýsýnda kederin
keder ki acý’nýn aðýr abisi
kim hesaplayabilir ki hayal kýrýklýðýmýn hacmini

( yüklemi hep ayný nesnesi çok
bir cümle aþk dediðin
aslýnda ben nâra aþýkým
aþk bana nâr )

bu gece buruk bir anons
olup geçiyorum
haber ajanslarýnýn sarhoþluðundan :

- dikkat ! kederden kanayan aðýr
bir yalnýz için acele aþk aranýyor…

( aslýnda her aþk ‘görülmüþ’
eski bir mektuptur, kalbimin
köhne çekmecelerinin dibinde

hangi birinize aðlayayým
ne çok terk ettiniz beni be ! )

*

direnç çiçeði

kalbimi kürtçe’ye çevir öyle öp
sen ki umuduma sardýðým direnç çiçeði
seninle baþlýyor hergün ömrümün alfabesi

ah bilsen…
aðzýmda acýlý anne þekeri
yalnýzlýða kulaç attým çok
kaldýrýmlara vura vura eskittim kalbimi

ah bilsen…
ceketimde açlýk armasý
iþsizlik kuþlarý havalanýyor içimden geceye
düþlerimi parçalýyor yoksulluðun sýradaðlarý

yarim, direnç çiçeðim
kalbinde temize çekiyorum ömrümü

*

kadehi adam eden

- kadehim hayattýr þarabým sen

kalbimi ne yana çevirsem sana çarpýyor
senin dýþýnda kalamýyorum nereye gitsem

- kadehim tenindir þarabým þehvet

dövüyor aðzýmýn kumsalýný
baðrýndaki çifte gürbüz dalga
dörtnala koþuyor ellerimin atlýlarý
teninin bozkýrlarýnda

- kadehim aklýndýr þarabým devrim

devrim düþleriyle boyuyoruz
dünyanýn yanaðýný
hayatý halklar boyu seviyoruz

- kadehim hayattýr þarabým sen

þaraptýr kadehi adam eden

*

ten yazýn

eski bir mektup aðzým çoktandýr okunmadýk
susuzluk kuþlarý sekiyor tenimden
geceye sustuðum kimsesizliðim
çöl uykusu kalbimin kýlavuzu avuçlarýmda

: temize çek artýk ten yazýný gövdemdeki

*

voltalý aðzým

ipek bir þal gibi ser saçlarýný
göðsümün daðlarýna
ben beklerim uyku kuþlarýný
volta atarken aðzým gül gecelerine
lazistan yaylasýn memelerinde

*

turist ömer’i türkçe’nin

kalbim ki turist ömer’i türkçe’nin
sakallarýmýn arasýna karýþmýþ dikiþ tutmaz dizeler
ince bir itirazdýr var oluþum yeis’e
acý’nýn karþýsýna dikilmiþ bir ünlem iþaretiyim

yýldýz yaðar usulca yalnýzlýðýma
yýldýzlar ki birer papatyadýr
gecenin saçlarýna taktýðý
ben þarapla çizerim gecenin altýný
hüzün gökyüzünden sýyrýlsýn için

þen þakrak bir laz takasý ellerim
horon tepe tepe dolaþan
dalgalý denizlerinde aþk’ýn saçlarýnýn
hacmim kalmaz evrende
çýkartýrsak benden aþk’ý
aþk ki anlam giydirmektir hiçliðe

kalbim ki turist ömer’i türkçe’nin

*

cinnet izmit

*

“kocaman bir yalnýzlýktý Ýzmit”
behçet aysan

*

annem ve ömrüm

ben anne bilmedim
annem yakamda bir kangren çiçeði

yaslatmadý baþýmý huzurun dizlerine
saçýmý þefkat burcunda okþamadý
bir öfke denizidir annem
dalgalarý çocukluðumu döven

kendime giden yolda bir barikattý annem
tartaklayýp tercihlerimi yarýnýma çelme takan
bir namlu gibi dayadý egosunu ömrüme
bir ünlem iþaretiydi annem düþlerimin önünde
içimde zonklayan ilk gençliðimde

annemin ýskartasýyým
italik yazýlmýyorum mülk’ün ve erk’in önünde
hazin bir yanýlgýdýr annem
eþya týkýþtýran ömrüne

ben anne bilmedim
annem yakamda bir kangren çiçeði

*

cinnet izmit

” kocaman bir yalnýzlýktý izmit ”
behçet aysan

uzun metrajlý bir iþsizliktir izmit
bana cinnet gömleði giydiren
elimde kötürüm bir diploma
aðýr tonajlý yoksulluk
ömrümün derisini yüzerken

yokannemin evidir izmit
salonuna gençliðimi halý yapýp ezdiði
kendimden eksildiðim dar(aðacý) odam
izmaritlerin ve depresyonun istila ettiði

kimsesizliðin izdüþümüdür izmit
kýrbaçtýr gecesinin ayaz dili
garýnda parklarýnda cami avlularýnda
ben ve yalnýzlýða havlayan sokak köpekleri
açlýk bir sustalý gibi þahdamarýmýzda
kederin kara yorganý altýnda sabahlarken

iç kanamalý bir aþk travmasýdýr Ýzmit
iðneli fýçýlara sokan kalbimi
kendimi ýskaladýðým yýllar ve isyan
gençliðimin ince yerinde

- beni bir daha doðurma anne!
…en azýndan izmit’te

*

ailem(!) ve diyalektik

kendime koþtukça azaldýðýmdýr babam
donanýp tepeden týrnaða güneþ çiçekleriyle
kývrýmsýz beyninde serbest salýným yapan
meþin yuvarlak ve bira
polis’ten ve allah’tan eþdeðer korkulu
kendini hiçliðe büyüttüðünü bile bilmeyen

- ulan burasý nasýra mý yoksa izmit
gençliðimi çarmýha geren babam ve pragmatizm

mor bir dikendir annem batan ömrüme
buruþuk kalbinde yatan
mülkiyet oburluðu ve pusulasýz öfke
para’ya allah’tan daha çok imanlý
kendini hiçliðe büyüttüðü bile bilmeyen

- ulan burasý nasýra mý yoksa izmit
gençliðimi çarmýha geren annem ve kapitalizm

*

mor intiharlar

mor intiharlar dolduruyorum ömrümün þarjörüne
yalayýp geçiyor yüzümü ölüm senfonileri

kapkara bir kahkaha düþüyor saçlarýmdan önüme
kimseler görmüyor içimden sökülen nehirlerin gürültüsünü
kurþuna diziliyor düþlerim dolanýnca boynuma kederin elleri
sözcüklerim üþüyor kimsesizlik paçalarýma sürtününce

mor intiharlar dolduruyorum ömrümün þarjörüne
yalayýp geçiyor yüzümü ölüm senfonileri
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.