Daimi Bir Yorgunluk

Kuþatan beni yalnýzlýðýn þehveti,
Yorgunum bu yaz güneþinde
Eylülde de
Ve düþtüðünde karlar yorgunum
Hala yorgunum çiçekler yeniden açtýklarýnda bile…

Resimlerle beraber
Eskimedik mi biz de ?

Geçmiþin önemsizliðini düþününce
Kalmýyor yarýna heveste.

Kaldýrýn üzerimden bu gri örtüyü
Kucaðýnda oturuyorum þimdi yalnýzlýðýn.
Düne üzülmüyorum, uðursuzluktur.

Saydam karanlýk neden geçirir korkularý
Neyse iliþmesin kimse, zira yorgunum






Sosyal Medyada Paylaşın: