GÖKTEN İNEN NUR (Gülce-Üçgül)
Yapraðýna eklendi, nur adýn güle aktý
Mis kokunla þevklendi, gül çiçeklikten çýktý.
Gülün aþký ben yaktý, baþkasýna çaðlamaz.
Ýnsanlýk etti gusül, kör cehalet aðýnda
Seni gördük ey resul, biz gülün yapraðýnda.
Medine topraðýnda, artýk mazlum aðlamaz.
Gökten inen nur gibi, indin Arap çölüne
Pas tutan cehlin dibi, muhtaçtý sen gülüne
Hep yolunda ölüne, bu yürekler daðlamaz.
Erdin yüce tacýna, bindin Burak atýna
Yol aldýn miracýna, çýktýn göðün katýna.
Yer ettin ben bâtýna, gönül kiri baðlamaz
Kim bilir geçecektir, daha kaç sensiz gece
Dillerden düþecektir, üþüyen bin bir hece
Düþer kalýr öylece, bana bir þey saðlamaz.
Feyzullah Kýrca
Akbaþlar Köyü / Dursunbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.