Dilimi kes, kopar, at!; ama dokunma dile
Lazýmdýr dil kalbime; çektirme bana çile
Dilimse leþe dönmüþ, kuzgunlarýn önünde
Bu bülbülün feryâdý, bu leþedir bu gün de
Gönlümü mest ediyor, bülbüllerin âvâzý
Hissi olan sevmez mi, âvâz-ý dilnevâzý?
Anlamasak da onu, dinleriz bu hayvâný
Âvâzý nevâz eder, pas tutmamýþ revâný
Çözmeye çalýþýrken, Batý, kuþlarýn dilini
Bizimkiler kýrar hep, bu bülbülün bâlini
Aslýnda kendileri, anlamaktan âcizdir
Âcizlerin yaptýðý, tek þey dile tacizdir
Neymiþ dili aðýrmýþ, nâdîde Divânýmýn
Çalýþmaya hevesi, yok edîb civânýmýn
Ecdâda kinle dolu, kalpteki sarnýçlarý
Bir nebze Ýslam’adýr, içindeki hýnçlarý
Dilini kopar ondan, yeter dini tahribe
Yüzyýllar sonra olur, bir hilkat-i garibe
Dilini kopardýnýz, bu zavallý bülbülün
Ýsterseniz hâline, maymunlar gibi gülün
Gülzâr-ý edebiyat, þuâraya mezârdýr
Lisânlarýný tenkîd, rûhlarýna âzârdýr
Soner Çaðatay / 28 Aralýk 2010 / Wuppertal
Kelimeler:
âvâz-ý dilnevâz: gönül okþayan ses
bâl: kanat
revân: ruh, can
nevâz: okþamak
âzâr: iþkence, azap