Lastik gibi uzuyor, kelimeler ve mana
Tecavüz ediyorlar, kalemle sana, Ana!
O mütecâvizlere, ,,tebrikler, muhteþemdi!’’
Eskiden bu lisâným, aynen Bâð-ý Ýrem’di
Üzümlerinden þýra, yapardý mâhir þâir
Eþþeklerle çiðnedi, bâðý edîb-i câir
Dönüp bir baktým bâða; ne göreyim, virâne!
Nigâhbân-ý bâð da, bakar bîgâne bîgâne
Kara kargalar dalmýþ, gaga gibi kalemle
Gününü gün ederler küfürlü bir âlemle
Baykuþ ,,Ne güzel öttün!’ diyor kara kargaya
,Sen de’ lafýný takmýþ, kargamýz da gagaya
Bâð-ý Ýrem baykuþa, kargaya teslim olmuþ
Kargalarýn gâglarý, bir anadilim olmuþ
Garîb bir bülbül girse, güzel Ýrem Bað’ýna
Bað çubuðu takarlar, incecik ayaðýna
Ey bülbülüm sus artýk! dilini anlamaz gül
Zâð-ý bâða, âvâzýn, azâptýr ötme bülbül!
Soner Çaðatay 27 Aralýk 2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Edîb-i câir: Zalim edebiyatçý
Nigâhbân-ý bâð: Baðýn bekçisi
Zâð-ý bâð: Baðýn kargasý
Âvâz: Ses