Gülümsemenin yazdýðýný gözyaþý siliyor, Aþkýn aldýðý son kararý ayrýlýuk veriyor. Sevdanýn yaptýðýný hasret yýkýp geçiyor, Söz dediðin ne ki kalem hüküm biçiyor. Kak sevda gördüm böyle biten, Kaç yaprak buldum sele kapýlýp giden. Bazan çaresizliði lanet ediyorum fakat.... Olmuyor iþte yok elimden gelen. Sanki bir avcý var masum çiftleri topluyor, Kolunda , kanadýnda ne varsa zavallýlarýn yoluyor. Ne kadar da az talihli var kaçýpta kurtuluyor, Bilmiyorum ki !..gözyaþýyla kaç aþýk boðuluyor. Neden mutluluk üzerine inþaa edilir acý? Derdi var ama neden tek zaman ilacý? Hep ön yargýlarýmla yaþar oldum sanki, Razýyým artýk mutlu olan çýksýn da BEN OLAYIM YALANCI.....
ELVEDA TOKER SARIKAYA Sosyal Medyada Paylaşın:
tutkum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.