Senin İçin

soðuðun rengini unuttuðu þu ayazda,
dün seni bekledim,
kalbimde yýkýk dökük birkaç anýyla,
daha neyi bekliyorsun diye arada bir sorsam da
akýl edip gönlüme,
senden geçeceði yoktu, bunu biliyordum.

tenimin soðuðu unuttuðu biran þöyle kafamý kaldýrýp
ufak ahþaptan ama salebin fincanda satýldýðý bir kahvehane görünce
dayanamayýp içeri girdim,
kendime buðulanmýþ bir pencere kenarý seçtikten sonra
içimin sýcak dengesini bulabilme adýna kendime
bir fincan salep ýsmarladým,
soðukla sýcaðýn kesiþtiði o noktadan dýþarýyý seyrediyordum.

bekledikçe unuttuðum birkaç aný geliyordu aklýma,
bitiminde sen düþüyordun biraz gülümsedikten sonra,
bakýþ nöbetime devam ediyordum,
hava karanlýðý ile gündüzü örtmeye baþladýðý vakitte,
yavaþça kalktým yerimden,
dýþarý çýkýnca mantoma daha sýký sarýlýyordum,
artýk soðuðun daha alevlendiðini hissediyordum,
yavaþ yavaþ yürüdüm,
o ince narin yokuþun eteklerine vardýðýmda biraz durakladým,
sonra arkama baktým,
gittiðin yollar çoktan karanlýkta kaybolmuþtu,
bir yandan soðuk vurdukça nefesim kesiliyordu,
kendimi þöyle bir silkeleyip yürümeye devam ettim,

aslýnda biliyordum gelmeyeceðini,
ama seni kaybettiðimin onuncu yýlýydý bugün,
yine ilk buluþtuðumuz yerde,
akþama kadar ben seni bekledim…
ve bir ömür boyu seni hep,
ilk buluþtuðumuz yerde bekleyeceðim,
artýk gelmeyeceðini bilsem bile…




Asým YAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın: