gidiyorsun...

gidiyorsun…
yüzyýllýk bir aðaç kökünden sökülür gibi…
denizin mavisi siyaha çalar gibi…
tüm tebessümleri bir sandýða kitler gibi…
gidiyorsun..

gidiyorsun…
sokak lambalarý altýnda aðýr aðýr kaybolan gölge gibi…
gözümden süzülüp düþen bir damla yaþ gibi…
namludan çýkan kör bir kurþun gibi...
gidiyorsun..

gidiyorsun…
ciðerlerime acý bir duman doldurur gibi…
bir ömrü üstüme devirir gibi…
penceremdeki tüm güvercinleri uzaklara uçurur gibi…
gidiyorsun..

gidiyorsun…
kalbimi bir jiletle parçalar gibi…
açýkta kalmýþ tüm yaralarýma tuz basar gibi…
umutlarýmý kurþuna dizer gibi…
gidiyorsun..

gidiyorsun…
bir anne çocuðunu cami avlusuna terk eder gibi…
istasyondan ayrýlan son tren gibi…
hiç dönmeyecek bir yolcu gibi…
gidiyorsun..

gidiyorsun…
yankýlanmadan duvarlarda son haykýrýþlarým
kurumadan yanaklarýmda son damlalarým
düðümlenemeden boðazýmda son sözcüklerim
gidiyorsun iþte…


gidiyorsun iþte...
ve ben öylece bakýyorum ardýndan
son savaþýný kaybetmiþ bir komutan gibi…
düþünceli…
mahzun…
aðlamaklý…
ve yenik…






























Sosyal Medyada Paylaşın: