Dolunay gölgesini kuþanýrken karanlýk
Geçmiþin defterine düþüverdim bu gece.
Anýlar perçinlendi gözlerime bir anlýk
Yýpranmýþ resimlere düþü verdim bu gece.
Dedim ki: Bu çizgiler geleceðe hediye...
Zaman zaman çýkarýp nefes alayým diye.
Þafaklar ötesinde kopardým dizginimi
Koþtum dünlere doðru tozlanmýþ sayfalarda
Nedir gönül bilemem dertli düþ gezgini mi
Gemiyle yola çýktým ben yandým tayfalar da.
Asil günün avcunda yeþerirken tüm dallar
Hücum etti kalbime geçmiþteki masallar.
Kurtuldum amansýzca kovalayan korkudan
Karþýladým gülerek en masum hallerimi
Hiç tedirgin olmadým düþtüðüm bu uykudan
Sýrtlandým üþenmeden bütün veballerimi.
Ne vardý anýlarda? Suçun öfkeli sesi
Ve kýzýl karanfilin doyum olmaz nefesi.
Güneþe baðlamýþtým kýrmýzý uçurtmamý
Hayaller iþlemiþtim çivili çýtasýna
Düþ rengi püsküllerle süslenmiþti tamamý
Rüzgâr gülü takmýþtým düþünüp ortasýna.
Daðlarýn kokusunu alýp getirsin diye
Ýçimdeki özlemi salýp bitirsin diye.
Beþ parmak köprüsünün altýndan beþ taþ geçti
Hâla ikrâm sunuyor þýkýrdayan bestesi
Bitimsiz ahengini dizeler ondan seçti
Ruhuma huzur verdi kalemimin güftesi.
Bazen unuttum onu býraktým yaslý paslý
Bazen tuttum elinden tebessüme cinaslý.
Binbir gece düþüyle hayâl kurarak yattým
Annemin anlattýðý mutluluk masalýyla.
Lâmbadan cin çýkarttým kayýp saray arattým
Evrende gezi yaptým uçan ipek halýyla.
Çelik çember çevirdim rüzgârla yarýþarak
Devran döndü an döndü hayatla barýþarak.
Sevdalandým Tommiks’e bahtý kara Suzi’yle
Kýzýl bir maske taktým gökte uçtum Zagor’la
Tarkan oldum kurt emdim gezdim kurdun iziyle
Baybora’dan ders aldým savaþtým yanan korla.
Bez bebeðimi yaktým kuruturken sobada
Bilyeleri gizledim terekteki kaba da.
Gülümseyen anýlar çekti beni içine
Sonbahar sabahýnýn omzumda ýslak çiyi
Büyümekmiþ kabahat anýlarýn suçu ne
Hepsi geçmiþte kalmýþ bulamadým sevgiyi.
Güneþin oklarýyla silinirken gökte ay
Dedim: Geçtin habersiz vay divane ömrüm vay!
Afet Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM