Dudaklarýma dokunan ýslaklýktan irkildim, Gözlerim kamaþtý, þehri aydýnlatan ýþýklarý ilk defa görmüþüm gibi!!! Uyuþuyordu bedenim... Ruhumda bana sarýlan bir ruh gibi tenimdeydi bedenin... Bozkýrlara düþen çið taneleri düþtü kirpiklerime... Sonbahar çöktü içime, Yalnýzlýðýmla seviþtim sonra saatlerce... Kendi tenimle, kendi bedenimle!!! Puslu camlarýn arkasýndan seyrettim dünyayý. Sallanan elleri gördüm gidenlerin ardýndan... Ben giderken bana sarýlan bir ten olma dý hiç, Zevkin doruklarýna ulaþan ruhlar gibi sarmalanmadý bedenim... Kendi kendime aðladýðým gibi, Yalnýzlýðýmla seviþtim saatlerce. Uyuþan parmak uçlarýmda yeniden doðuþun hazzýný yaþadým, Bir parça mendile ihtiyaç duymadým Temizlemek için lekelerimi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
inciboncuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.