kendimi tanýyamaz oldum sevgilim sensiz hergün daha da acizleþiyorum kendime hükmedemezken çevremdekilere bu hükümsüzlükle kan kusuyorum tutkularým bedenime tutsak sevgilerim aðýr geliyor bedenime aðlayamayan gözlerle isyanlarla kendimi tüketiyorum sessiz haykýrýþlarýmý gözlerimde görebiliyor musun? peki ya çaresizliðimi sesimden anlayabiliyor musun sevgilim; sensiz acýlarýmla baþ edemiyorum bir ateþ gibi içimdekileri de kendimle beraber yakýyorum... nereye kadar sürecek bu acizlik gücümü nereden kimden neden alacaðým neden yaþýyorum ? nedir yaþama sebebim nedir tüm bunlarý neden açýklayamýyorum? herþeyin bu kadar kötü olmasýnýn sebebi ben miyim ? konuþmalarým mý ? hormonlarým mý ? sinirim mi ? stresim mi? bir sýnav yüzünden bir hayat bu kadar biter mi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
tugce_zp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.