Amin!
Amin!
babam dövüp sövdü, sövüyor,sövecekken
payýma düþenden peygamber de nasiplenmesin,
geniþ zamanda günah diye
adým peygamber adýndan dönme
-kocakarý hesabýna göre-
sövülecek hale sokulmuþ adýmý,
yarim
terennüm kývamýnda ne güzel söylerdin sen
hatýrla!
yayýndan kopan bir ok çevikliðiyle
kolumdan ansýzýn sökülüp kaldýrýmýn olorta yerinde
’be paçoz adam, baðýna basýyorsun ayakkabýnýn’
derken
diz çöküveriyorsun önüme
sen baðlayadur ayakkabýmý
ben yastýða serilmiþ hallerinden toplayýp
kaldýrýma seriyorum saçlarýný
yine de ne yarsin ama heey sen!
becerip bir çift dünya ile o güzelim saçlarýn arasýndan
yüzüme dikiyorsun bakýþlarýný
taa aþaðýda dizimin hizasýnda yüzün, yani dünyam
ki sikmiþim bütün dünyayý o an
yanýmdan yüzü olmayan bin adam geçiyor
ve cinsiyeti olmayan bin kadýn
hadi söyle sevgilim
neydi adým?
diyorsun ki yüzüne yayýlan bereketli tebessümle:
mehmeeeet! ahh mehmeeet!
amiiin!
sevabý peygamber niytine.
Mehmet Dokumacý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.