sensizlikte; gecesi ölüm kokan şehrin, gündüzü kıyamet sesizliğinde...............

Ey ölüm!
sütbeyaz kanatlarýnýn içine sar beni
sevgi ve merhamet dolu kollarýna aç
Azrailin can alýcý öpücüðünü tattýr
kýz kardeþin yanaðýna
masum bir öpücük konduruver.....
gel!
al ruhumu can alýcý.......

sema kapýsý yavaþca aralandý
üstüm baþým sýrýlsýklam
sudan çýkmýþ balýk misali....

zifiri karanlýktaki yýldýzlar
boþlukta çakan þimþekler gibi gözü alýyor
kamaþtýrýyor............

Azrailin soluðunu hissediyorum
yavaþ yavaþ......
ruhum aðlamaklý
kýsýk sesle
’iþte geliyor ’ diyor
gözlerim faltaþý gibi açýldý
elini omzuma koydu
titriyordu,
bedenim
sarsýlýyordu
titreme krizine tutulmuþcasýna.......

bedenim;
ruhuma sarýlarak aðlaþtý
sustum
tuz basýp yaralarýma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum.......

vakit;
gecenin koynunda hýrçýn çocuða dönüyor
vedaya
mavi halýdakiler aðladý......

bir çýðlýk kopuyor en derinde yüreðim....
aþk hançerini
sadece kendimi saplatým
ve
sustum........

ertesi sabah
kuru ayazýn ilikleri dondurduðu güne baþlamýþtý
Ýstanbul;
ýssýz þehir havasýna büründü.........

sensizlikte
gecesi ölüm kokan þehrin
gündüzü kýyamet sesizliðinde...............


gordion




Sosyal Medyada Paylaşın: