Sen yoktun, sen, Asya, Ne düþlerimin yittiði zifiri karanlýkta Ne gözbebeklerimin eridiði aydýnlýkta. Yoktun, sen, Asya.
Say ki, Ýnkar etmiþim maverayý Zindanlar paklamaz beni, tamam. Kýrbaçlar ýslah eylemez say Ya sen Asya, sen! Hangi yalanýn koynunda sabahladýn Hangi yýldýza ihanetin adýný taktýn. Yüzünü gizlendiðin karanlýk benim, Say ki incitilmemiþ yüreðim ve aðlamamýþým...
Sahi, ben kimim ? hep böyle çocuksu mu bakar benim gözlerim bu sahipsiz sancýda ne göðsümde Ya bu tutarsýz titreyiþ, Bu korku, gözbebeklerimde. Hangi bahar ekilmiþ arzularým, Kim kaldýrmýþ hasadýný umutlarýmýn..
Ya sen kimsin Asya? Bu soðuk eller de kimin Gönlünün alacasý güzden kalma bu kadýn kim Bu huzursuz dudaklar Ölüm kadar yakýn bu nefes kimin?
Kurduðun daraðacýnda düþlerim, Aðýtlar boþalýr avurtlarýmdan. Dilerim, gözlerim düþsün gecelerine, Ölümüne sebep olsun þiirlerim, Sende benim gibi yitir kendini..
Ve sen Asya Henüz yorulmamýþ düþlerimdin En hoyrat uykularda Vakit geldi nihayet Uyanýyorum...