RUHUMUN KİLİTLİ KAPILARI

Sabrýmý deniyor yalnýzlýðým
Can boþluðuma saplanmýþ bir kýrýk hançer gibi acýtýyor
Yürek heybemde taþýdýðým anýlarýn canýný
Bilmiyor ki çoktan öldü içimde uçuþan kelebekler
Ve çoktan göç etti kalbimde çýrpýnan kýrlangýçlar
Bir ben kaldým paramparça bir ben
Birde sen içimde çan çekiþmekte olan
Körkütük sarhoþtum oysa
Körkütük aþktan
Lanet olsun
Aþýk olmak aþký bulmak deðilmiþ
Kendimi delice paralayýþým ondan...

Ah yalnýzlýðým
Baþýmdan gitmeyen belam...
Neden hep seninleyim
Neden bir izmaritin dibinde
Mutsuzluðumu söndürmeye çalýþmak bu yaþta
Mutluluk kaç bilinmeyenli denklem
Çözemedim ben hala
Yoruldum artýk
Hayatýn avuçlarýndan dökülen
Gözyaþlarýmý toplamaktan...

Þimdi dört yaným hasret
Dört yaným duvar
Ne yana dönsem
Kalbimin kýrýlan aynalarýna yansýyor yüzüm
Can kýrýklarý düþlerimi kanatýyor
Can yoksulu dünyamda
Duvarlar kör
Duvarlar dilsiz
Öylece bakýp gülüyor sanki aðlayýþýma
Ve saðýr kesilmiþ tüm kulaklar
Ýçimdeki avaz avaz seste boðulduðum
Hiç mi duyulmuyor yoksa?
Gölge oyunlarýnda bin parçaya bölünüyor ruhum
Sol yanýmýn sancýsýyla....
Neden hep kilitli kapýlar ardýnda saklý
Hüznümün yüzünden çaldýðým tebessümler bile
Yoruldum artýk
Polyana satýrlarýnda dolaþmaktan
Oysa zümrüd_ü anka kuþunun kanadýnda sakladýðým
Masalýmý okumaktý benim sevdam
Olmasýný beklerken dillere destan...

ARZU KARADOÐAN
26,12,2010







Sosyal Medyada Paylaşın: