MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KÖYE GELEN GELİN ( MANZUM BİR HİKAYE! )
ümit ışığı 2010

KÖYE GELEN GELİN ( MANZUM BİR HİKAYE! )



Bozkýrýn ortasýnda,
Çok garip bir köy vardý,
Ürün vermez topraklar;
Köylünün eli dardý.

Savaþ bitti Timurlenk,
Anadolu’da kaldý.
Korku içinde millet;
Derin telaþe daldý
.
Bir, iki fil her köye;
Baksýn diye verildi.
Bizim fakir köylünün;
Sinirleri gerildi.

Bunlara düþtü bir fil;
Fakir köylü diyerek.
Köyde kalmadý ekmek,
Fil bitirdi yiyerek.

Aç býraktý köylüyü,
Dolmadan bir ay bile;
Bütün köyü yiyecek.
Yetmeyecekti file
.
Köy heyeti toplandý;
Vermek için kararý,
Anlatmalý Timur’a,
Filin verdiði zararý.

Heyecandan muhtarýn
Tutuldu çoktan dili.
Muhtarda olmayýnca;
Kim anlatacaktý fili?

Bu ara meclise
Nasrettin Hoca girdi,
Düzeltip sarýðýný
Heyete selam verdi.

Heyet kalktý yerinden,
Hoca geçti yerine;
Þaþýrýp kaldý Hoca,
Heyetin kederine

Birinci aza kalkýp,
Anlattý gelen fili.
Hoca oldukça sakin
Sakala gitti eli


“Üzülmeyin aðalar,
Yarýn gider söyleriz,
Aç kalacak filiniz,
Alýn þu fili deriz.

Heyetin yüzü güldü,
Hoca iþe girince.
Ýnce hesap yapýldý,
Görüþüp gereðince

Gitmek için otaða,
Sabah beklenecekti,
Oluþturuldu heyet;
Hoca’da gidecekti.

Hoca döndü evine,
Yem verdi eþeðine,
Uzanýp yattý þöyle;
Yan gelip döþeðine.

Sabah güneþ doðarken
Çýkýldý hemen yola,
Heyet aldý kararý
Verilmeyecek mola
.
Hoca bindi eþeðe,
Yaya yürüdü heyet,
Çok geç vakit otaða
Varýlmýþtý nihayet.

Nöbetçiler durdurdu,
Bu garip köylüleri.
Hoca eþekten indi
Biraz çýktý ileri.

Nöbetçi yayý gerdi,
Çaðýrdý askerleri,
Hoca’ya yanaþarak
Askerlerden birisi
;
Hoca korktu irkildi,
Askerin en irisi.
Sesini yükselterek;
Haykýrýr gibi sordu
.
Köy heyeti askere.
Korkuyla bakýyordu.
Hoca sakin bir sesle,
Anlattý fil iþini,

Asker hemen gösterdi,
Otaðýn giriþini.
Askerle konuþurken,
Heyet korkudan kaçtý
,
Eli silahlý asker,
Otaða yolu açtý.
Hoca baktý yanýna,
Köyden kimse kalmamýþ,

Eþek durur ortada
Onu bile almamýþ.
Hoca içinden güldü,
Durumuna heyetin.

Oynadýnýz bir oyun,
Siz hele bir sabredin.
Girdi, Hoca otaða,
Selam verdi Timur’a
.
Otaðdan çýkýyordu
Misafirler bu ara.
Sarýðýný düzeltip,
Topladý cübbesini
,
Baktý Timur Hoca’ya
Çýkarmadan sesini,
Timur’un yanýna dek,
Hoca daha yaklaþtý;

Beklemeden Timur’u,
Filin iþini açtý.
“Fili çok sevdi köylü,
Bakmak için yarýþtý,



Tek olunca köyde fil,
Köyün içi karýþtý.
Köylü seçip yolladý;
Yap diye fil iþini

Maruzatým þudur ki,
Ýstiyorum eþini.”
Emir verdi Timurlenk
Hoca’yý memnun etti
,
Hoca fili alarak,
Hemen köyüne gitti.
“Nedir bu fil” diyerek;
Heyet Hoca’ya sordu

Hoca verdi cevabý:
“Köy heyeti kaçýnca,
Boynumuz gidiyordu.
Heyet sözde durmadý,

Revadýr ceza diye,
Aldým çok güzel bir fil,
Benden size hediye.
Ben sizleri dost sanýp;

Çýktým birlikte yola,
Getirdiðim fil diþi,
Gelin hayýrlý ola.”


Süleyman ÜSTÜN ( 1996 )

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.