Mektuplar

orada, yolun sonunda bekleyen karartý
içinde bizi acýtan delirmiþ ruhlar geziyor
renksiz, gidiþe dönük yüzün

henüz bitmedi çocuk oyunu, þiirle süslemeli sevmesen de
sevmediklerinden doðacak müjde
mucize deðilim
arama beni özgürlükte
arayýþýn seni kirletir unutma mirva...!

yakar dilimizi, özgür kelimeler
lümpen parsellerinde soytarý kýyafeti, sevmiyorum özgürlüðü
yalnýzlýk kardeþliðine baðlýlýk yeminidir ‘özgürlük’ çýðlýklarý

þehrin kendini noksan hissederken
caddede adýmlar teke düþtü, vitrinler siliyor resimleri
bellekler acý doluyor
bir yer var, bir yer baþladýðýnda biten
küfrünle kafir ettiðin

mirva..!
adýný bir bilmecenin cevabý yapýp aratmak var sesli konuþanlara
bulunmayasýca cismini gömüp lahit göðsüme
denize uzanmýþ þuh kadýnlar gibi duran iskeleye
bedeni çalýnmýþ gölgemle yýðýlacaðým
ölüm derler buna mirva
tenha yalnýzlýðýn içine düþen
mavi gökyüzün altýnda, mavi denizin yanýnda, mavi umut tükürerek ciðerlerimden
gizleyerek varoluþunu insancýklarýn algýlarýndan
sonsuzluðun çiçek bahçelerinde kutsanmýþ yaðmur kokusuyla yýkayýp benliðimi
seni sonsuzluða öz etmek.

mirva..!
aklým almýyor sosyalist düþünce mi bu
neden çalýnmýþ imaným
yalaz ateþlerden korkmaktý oysa benim kaderim
gözlerin giden yüzünün aðlak çocuklarý
büyüledi, büyülenmeye meyilli gözlerimi
korkularýmýzdan yarattýðýmýz umacýlar deðil çekincem
kaybetmek zor mirva
güneþin sözlerini.

allahsýz peygamberdi aksin düþünceme, boþ duvarlarda kutsal kitaplar yazdýran
yaz dedi, kalem parmaklarýmýn yerleþkesinde
ayine durdu, kuldu
dünyayý soyundum
günah seni, sevap beni terk etti.
mirva gider gibi yüzün

hangi beden dili iþaret eder seni
bu sessizlik nedir? neden konuþmuyor dünya? hangi sonun yasýnda âmâ yazýtlar
hükmedecek yol mu bulamadýn
pandomim oyunlarýndan baþka


iþaret dili öðrendim, dilsiz deðilim sessizliðimi seviyorum, seni sever gibi.
ölümü paylaþmak istiyorum, son nefesi ben, sen ruhunu ver



Sosyal Medyada Paylaşın: